درمان دوقطبی بدون دارو و با دارو، توضیحات کامل

اختلال دوقطبی چگونه تشخیص داده می شود؟

برای تعیین اینکه آیا اختلال دوقطبی دارید، ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه بدنی. پزشک شما ممکن است یک معاینه فیزیکی و تست های آزمایشگاهی برای شناسایی هر گونه مشکل پزشکی که می تواند باعث علائم شما شود انجام دهد.

ارزیابی روانپزشکی. ممکن است پزشک شما را به یک روانپزشک ارجاع دهد تا در مورد افکار، احساسات و الگوهای رفتاری شما با شما صحبت کند. همچنین می توانید یک تست روانشناختی یا پرسشنامه را پر کنید. با اجازه شما، ممکن است از اعضای خانواده یا دوستان نزدیک خواسته شود که اطلاعاتی در مورد علائم شما ارائه دهند.

نمودار خلقی. ممکن است از شما خواسته شود که یک رکورد روزانه از خلق و خو، الگوهای خواب یا سایر عواملی که می تواند به تشخیص و یافتن درمان مناسب کمک کند، نگه دارید.

معیارهای اختلال دوقطبی روانشناس یا روانپزشک شما ممکن است علائم شما را با معیارهای اختلالات دوقطبی و مرتبط در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا منتشر شده است، مقایسه کند.

تشخیص دوقطبی در کودکان

اگرچه تشخیص کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی شامل همان معیارهایی است که برای بزرگسالان استفاده می شود، علائم در کودکان و نوجوانان اغلب الگوهای متفاوتی دارند و ممکن است به خوبی در دسته بندی های تشخیصی قرار نگیرند.

همچنین، کودکانی که دارای اختلال دوقطبی هستند اغلب با سایر بیماری‌های سلامت روان مانند اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) یا مشکلات رفتاری نیز تشخیص داده می‌شوند که می‌تواند تشخیص را پیچیده‌تر کند. ارجاع به روانپزشک کودک با تجربه اختلال دوقطبی توصیه می شود.

درمان اختلال دوقطبی

در کلینیک ذهن آرا درمان دوقطبی به بهترین وجه توسط یک تیم متخصص در تشخیص و درمان بیماری های روانی که در درمان اختلالات دوقطبی و مرتبط با آن مهارت دارد، هدایت می شود. تیم درمانی شامل روانشناس، روانپزشک مددکار اجتماعی و … می شود.

اختلال دوقطبی یک بیماری مادام العمر است. درمان برای مدیریت علائم است. بسته به نیاز شما و تشخیص متخصص، درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارودرمانی برای اختلال دوقطبی

شما باید فوراً شروع به مصرف داروهایی برای متعادل کردن خلق و خوی خود کنید. اختلال دوقطبی نیاز به درمان مادام العمر با داروها دارد، حتی در دوره هایی که احساس بهتری دارید. افرادی که درمان نگهدارنده را نادیده می گیرند در معرض خطر عود علائم یا داشتن تغییرات خفیف خلقی هستند که به شیدایی کامل یا افسردگی تبدیل می شوند.

بستری شدن در بیمارستان. اگر رفتار خطرناکی دارید، احساس خودکشی می کنید یا از واقعیت جدا می شوید (روان پریشی) ممکن است پزشک شما بستری شدن در بیمارستان را توصیه کند. دریافت درمان روانپزشکی در بیمارستان می تواند به شما کمک کند تا آرام و ایمن باشید و خلق و خوی شما را تثبیت کند، چه در حال داشتن یک دوره شیدایی یا افسردگی شدید.

درمان های اصلی اختلال دوقطبی شامل داروها و مشاوره روانشناختی (روان درمانی) برای کنترل علائم است و همچنین ممکن است شامل آموزش و گروه های حمایتی باشد.

داروهای اختلال دوقطبی

تعداد زیادی از داروها برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می شود. انواع و دوزهای داروهای تجویز شده بر اساس علائم خاص شما است.

داروها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تثبیت کننده های خلق و خو. شما معمولاً برای کنترل دوره های شیدایی یا هیپومانیک به داروهای تثبیت کننده خلق و خو نیاز دارید. نمونه هایی از تثبیت کننده های خلقی عبارتند از لیتیوم (Lithobid)، اسید والپروئیک (Depakene)، دیوالپروکس سدیم (Depakote)، کاربامازپین (Tegretol، Equetro، دیگران) و لاموتریژین (Lamictal).

داروهای ضد روان پریشی. اگر علایم افسردگی یا شیدایی علیرغم درمان با سایر داروها ادامه یافت، یک داروی ضد روان پریشی مانند اولانزاپین (Zyprexa)، ریسپریدون (Risperdal)، کوتیاپین (Seroquel)، آریپیپرازول (Abilify)، زیپراسیدون (Geodon)، لورازیدون (Latuda) اضافه کنید.

داروهای ضد افسردگی. روانپزشک شما ممکن است یک داروی ضد افسردگی برای کمک به مدیریت افسردگی اضافه کند. از آنجایی که گاهی اوقات یک داروی ضد افسردگی می‌تواند باعث یک دوره شیدایی شود، معمولاً همراه با یک تثبیت‌کننده خلق یا ضد روان پریشی تجویز می‌شود.

ضد افسردگی – ضد روان پریشی. داروی Symbyax ترکیبی از فلوکستین ضد افسردگی و اولانزاپین ضد روان پریشی است. به عنوان درمان افسردگی و تثبیت کننده خلق و خو عمل می کند.

داروهای ضد اضطراب. بنزودیازپین ها ممکن است به کاهش اضطراب و بهبود خواب کمک کنند، اما معمولاً به صورت کوتاه مدت استفاده می شوند.

پیدا کردن داروی مناسب پیدا کردن دارو یا داروهای مناسب برای شما احتمالاً به آزمون و خطا نیاز دارد. اگر یکی برای شما خوب کار نمی کند، چندین مورد دیگر را امتحان کنید. این فرآیند نیاز به صبر دارد، زیرا برخی از داروها هفته ها تا ماه ها زمان نیاز دارند تا اثر کامل داشته باشند. به طور کلی فقط یک دارو در یک زمان تغییر می کند تا پزشک شما بتواند تشخیص دهد که کدام داروها برای تسکین علائم شما با کمترین عوارض جانبی آزاردهنده عمل می کنند. همچنین ممکن است با تغییر علائم شما نیاز به تنظیم داروها باشد.

اثرات جانبی داروی دوقطبی

عوارض جانبی خفیف اغلب با یافتن داروها و دوزهای مناسب برای شما بهبود می یابند و بدن شما با داروها سازگار می شود. اگر عوارض جانبی آزاردهنده ای دارید با پزشک یا متخصص سلامت روان خود صحبت کنید.

تغییراتی در دز مصرفی ایجاد نکنید یا مصرف داروهای خود را قطع نکنید. اگر داروی خود را قطع کنید، ممکن است عوارض ترک را تجربه کنید یا علائم شما بدتر شود یا عود کند. ممکن است بسیار افسرده شوید، احساس خودکشی کنید یا دچار یک دوره مانیک یا هیپومانیا شوید. اگر فکر می کنید باید تغییری ایجاد کنید، با پزشک خود تماس بگیرید.

داروها و بارداری

تعدادی از داروها برای اختلال دوقطبی می توانند با نقایص مادرزادی همراه باشند و می توانند از طریق شیر مادر به کودک شما منتقل شوند. برخی از داروها مانند والپروئیک اسید و دیوالپروکس سدیم نباید در دوران بارداری استفاده شوند. همچنین، داروهای ضد بارداری ممکن است زمانی که همراه با برخی از داروهای اختلال دوقطبی مصرف شوند، کارایی خود را از دست بدهند.

در صورت امکان، قبل از باردار شدن، گزینه های درمانی را با پزشک خود در میان بگذارید. اگر برای درمان اختلال دوقطبی خود دارو مصرف می کنید و فکر می کنید ممکن است باردار باشید، فوراً با پزشک خود صحبت کنید.

روان درمانی دوقطبی

روان درمانی بخش مهمی از درمان اختلال دوقطبی است و می تواند در محیط های فردی، خانوادگی یا گروهی ارائه شود. چندین نوع درمان ممکن است مفید باشد. این شامل:

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی (IPSRT). IPSRT بر تثبیت ریتم های روزانه مانند خواب، بیداری و زمان غذا تمرکز دارد. یک روال ثابت به مدیریت بهتر خلق و خوی کمک می کند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است از ایجاد یک برنامه روزانه برای خواب، رژیم غذایی و ورزش سود ببرند.

درمان شناختی رفتاری (CBT). تمرکز بر شناسایی باورها و رفتارهای ناسالم و منفی و جایگزینی آنها با باورهای سالم و مثبت است. CBT می تواند به شناسایی عواملی که باعث ایجاد دوره های دوقطبی شما می شود کمک کند. همچنین راهبردهای موثری برای مدیریت استرس و کنار آمدن با موقعیت های ناراحت کننده یاد می گیرید.

آموزش روانی. یادگیری در مورد اختلال دوقطبی (آموزش روانی) می تواند به شما و عزیزانتان در درک این بیماری کمک کند. دانستن اینکه چه اتفاقی در حال رخ دادن است می تواند به شما کمک کند تا بهترین پشتیبانی را دریافت کنید، مشکلات را شناسایی کنید، برنامه ای برای جلوگیری از عود ایجاد کنید و به درمان ادامه دهید.

درمان خانواده محور. حمایت خانواده و ارتباط می تواند به شما کمک کند تا برنامه درمانی خود را دنبال کنید و به شما و عزیزانتان کمک کند علائم هشدار دهنده نوسانات خلقی را تشخیص داده و مدیریت کنید.
سایر گزینه های درمانی

بسته به نیاز شما، درمان های دیگری ممکن است به درمان افسردگی شما اضافه شود.

در درمان با تشنج الکتریکی (ECT)، جریان‌های الکتریکی از مغز عبور می‌کنند و عمداً باعث ایجاد یک تشنج کوتاه می‌شوند. به نظر می رسد ECT باعث تغییراتی در شیمی مغز می شود که می تواند علائم برخی از بیماری های روانی را معکوس کند. اگر با داروها بهبود نمی‌یابید، نمی‌توانید داروهای ضدافسردگی را به دلایل سلامتی مانند بارداری مصرف کنید یا در معرض خطر بالای خودکشی هستید، ECT ممکن است گزینه‌ای برای درمان دوقطبی باشد.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) به عنوان یک گزینه برای کسانی که به داروهای ضد افسردگی پاسخ نداده اند، در حال بررسی است.

درمان دوقطبی در کودکان و نوجوانان

درمان برای کودکان و نوجوانان به طور کلی به صورت موردی و بسته به علائم، عوارض جانبی دارو و سایر عوامل انجام می شود. به طور کلی، درمان شامل:

داروها. کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب همان نوع داروها را که در بزرگسالان استفاده می شود، تجویز می کنند. تحقیقات کمتری در مورد ایمنی و اثربخشی داروهای دوقطبی در کودکان نسبت به بزرگسالان وجود دارد، بنابراین تصمیمات درمانی اغلب بر اساس تحقیقات بزرگسالان است.

روان درمانی. درمان اولیه و طولانی مدت می تواند به جلوگیری از بازگشت علائم کمک کند. روان درمانی می تواند به کودکان و نوجوانان کمک کند تا کارهای روزمره خود را مدیریت کنند، مهارت های مقابله ای را توسعه دهند، مشکلات یادگیری را برطرف کنند، مشکلات اجتماعی را حل کنند و به تقویت پیوندها و ارتباطات خانوادگی کمک کنند. و در صورت نیاز، می تواند به درمان مشکلات سوء مصرف مواد رایج در کودکان بزرگتر و نوجوانان مبتلا به اختلال دوقطبی کمک کند.

آموزش روانی. آموزش روانی می تواند شامل یادگیری علائم اختلال دوقطبی و تفاوت آنها با رفتارهای مربوط به سن رشد، موقعیت و رفتار فرهنگی مناسب کودک شما باشد. درک در مورد اختلال دوقطبی نیز می تواند به شما در حمایت از فرزندتان کمک کند.

حمایت کردن. کار با معلمان و مشاوران مدرسه و تشویق خانواده و دوستان می تواند به شناسایی خدمات و تشویق موفقیت کمک کند.