روشنفکر، دکتر روانشناس خوب - گروه روانشناسی روشنفکر، مشاوره روانشناسی، دکتر روانشناس خوب
طبق گفته انجمن بین المللی دوقطبی، علائم بین افراد متفاوت است. برای برخی افراد، یک اپیزود ممکن است چندین ماه یا چند سال طول بکشد. برخی دیگر ممکن است “بالا” و “پایین” را همزمان یا پشت سر هم تجربه کنند.
هیپومانیا و شیدایی خلقیات بالا هستند. شیدایی شدیدتر از هیپومانیا است.
علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:
در طول یک دوره افسردگی دوقطبی، فرد ممکن است تجربه کند:
اگر یک قسمت “بالا” یا “کم” بسیار شدید باشد، فرد ممکن است روان پریشی را تجربه کند و ممکن است در تمایز بین خیال و واقعیت مشکل داشته باشد.
به گفته بنیاد بین‌المللی دوقطبی، علائم روان‌پریشی در دوران اوج شامل توهم، شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند و هذیان‌ها، که باورهای نادرست اما به شدت احساس می‌شوند، است. فردی که دچار هذیان می شود ممکن است باور داشته باشد که مشهور است، دارای ارتباطات اجتماعی بالا و یا دارای قدرت های ویژه است.
در طول یک دوره افسردگی آنها ممکن است باور کنند که مرتکب جرمی شده اند یا ویران و بی‌پول هستند. مدیریت همه این علائم با درمان مناسب امکان پذیر است.
اختلال دوقطبی همچنین می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد.
یک فرد ممکن است تشخیص یکی از سه نوع گسترده اختلال دوقطبی را دریافت کند. به گفته NAMI، علائم در یک طیف رخ می دهد و تمایز بین انواع همیشه واضح نیست.
اختلال دوقطبی I
برای تشخیص اختلال دوقطبی I:
فرد باید حداقل یک دوره شیدایی را تجربه کرده باشد.
ممکن است فرد یک دوره افسردگی اساسی قبلی داشته باشد.
پزشک باید سایر اختلالات مانند اسکیزوفرنی و اختلال هذیان را رد کند.
اختلال دوقطبی II
اختلال دوقطبی II شامل دوره های هیپومانیا است، اما افسردگی اغلب حالت غالب است.
برای تشخیص اختلال دوقطبی II، فرد باید موارد زیر را داشته باشد:
یک یا چند دوره افسردگی
حداقل یک دوره هیپومانیک
هیچ تشخیص دیگری برای توضیح تغییرات خلقی وجود ندارد
فرد مبتلا به هیپومانیا ممکن است احساس خوبی داشته باشد و عملکرد خوبی داشته باشد، اما خلق و خوی او ثابت نخواهد بود و خطر ابتلا به افسردگی نیز وجود دارد.
مردم گاهی اوقات اختلال دوقطبی II را یک نسخه خفیف تر تصور می کنند. با این حال، برای بسیاری، به سادگی متفاوت است. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی II ممکن است دوره های افسردگی بیشتری را نسبت به افراد مبتلا به اختلال دوقطبی I تجربه کنند.
توجه داشته باشید که سیکلوتیمیا ویژگی های مشابهی با اختلال دوقطبی دارد، اما راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) آن را به طور جداگانه طبقه بندی می کند. این شامل هیپومانیا و افسردگی است، اما تغییرات شدت کمتری دارند.
با این وجود، سیکلوتیمیا می تواند بر زندگی روزمره فرد تأثیر بگذارد و پزشک می تواند درمان را ارائه دهد.
درباره طیف دوقطبی بیشتر بدانید.
یک روانشناس یا روانپزشک با استفاده از معیارهای تعیین شده در DSM-5 اختلال دوقطبی را تشخیص می دهد.
موسسه ملی بهداشت روان (NIMH) توضیح می دهد که برای دریافت تشخیص اختلال دوقطبی I، فرد باید حداقل 7 روز علائم را داشته باشد، یا اگر علائم به اندازه کافی شدید بود که نیاز به بستری شدن داشته باشد. آنها همچنین ممکن است یک دوره افسردگی حداقل 2 هفته داشته باشند.
برای دریافت تشخیص دوقطبی II، فرد حداقل یک چرخه هیپومانیا و افسردگی را تجربه خواهد کرد.
پزشک ممکن است معاینه فیزیکی و برخی آزمایشات تشخیصی از جمله آزمایش خون و ادرار را برای کمک به رد سایر علل انجام دهد.
تشخیص اختلال دوقطبی برای یک پزشک می تواند چالش برانگیز باشد، زیرا افراد بیشتر به دنبال کمک با خلق و خوی ضعیف هستند تا خلق و خوی بالا. در نتیجه، تشخیص آن از افسردگی برای آنها دشوار است.
اگر فرد مبتلا به روان پریشی باشد، پزشک ممکن است بیماری او را اسکیزوفرنی اشتباه تشخیص دهد.
سایر عوارضی که ممکن است با اختلال دوقطبی رخ دهد عبارتند از:
منبع معتبر NIMH از روانشناسان می‌خواهد که به دنبال نشانه‌های شیدایی در تاریخچه فرد باشند تا از تشخیص اشتباه جلوگیری کنند. برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند در افراد مستعد باعث شیدایی شوند.
فردی که تشخیص اختلال دوقطبی را دریافت می کند، یک تشخیص مادام العمر دارد. آنها ممکن است از دوره های طولانی ثبات لذت ببرند، اما همیشه با این شرایط زندگی می کنند.
هدف درمان تثبیت خلق و خوی فرد و کاهش شدت علائم است. هدف کمک به فرد برای عملکرد موثر در زندگی روزمره است.
درمان شامل ترکیبی از درمان‌ها از جمله:
تشخیص صحیح و یافتن درمان مناسب ممکن است زمان ببرد، زیرا واکنش افراد متفاوت است و علائم بسیار متفاوت است.
درمان های دارویی می تواند به تثبیت خلق و خو و مدیریت علائم کمک کند. پزشک اغلب ترکیبی از موارد زیر را تجویز می کند:
ممکن است پزشک به مرور زمان نیاز به تنظیم دارو داشته باشد. برخی از داروها عوارض جانبی دارند و می توانند افراد را به طور متفاوت تحت تأثیر قرار دهند. اگر فردی در مورد درمان دارویی خود نگرانی هایی دارد، باید با پزشک خود صحبت کند.
روان درمانی می تواند به تسکین علائم و تجهیز فرد برای مدیریت اختلال دوقطبی کمک کند.
از طریق درمان شناختی رفتاری (CBT) و سایر رویکردها، فرد می تواند یاد بگیرد که:
برخی از انتخاب های سبک زندگی می تواند به حفظ خلق و خوی پایدار و مدیریت علائم کمک کند. آنها عبارتند از:
به نظر می رسد اختلال دوقطبی از ترکیبی از عوامل به منبع قابل اعتماد منتج می شود.
اختلال دوقطبی یک وضعیت سلامت روان نسبتاً شایع اما جدی است که شامل تغییرات در خلق و خو، سطح انرژی و توجه همراه با علائم دیگر است.
این می تواند به شدت زندگی یک فرد را مختل کند، اما درمان می تواند چشم انداز را به شدت بهبود بخشد.
درمان ممکن است تغییرات خلقی را به طور کامل حذف نکند، اما همکاری نزدیک با پزشک می تواند علائم را قابل کنترل تر کند و کیفیت زندگی را به حداکثر برساند.