انوع خانواده درمانی

1.باونین

این نوع از خانواده درمانی برای شرایطی که در آن افراد نمی خواهند و یا نمی توانند دیگر اعضای خانواده را در درمان درگیر کنند، مناسب است. درمان باونین، بر اساس دو مفهوم عمده است، مثلث بندی (تمایل طبیعی افراد برای برون ریزی و تخلیه احساسات و هیجانات با صحبت با فرد ثالث) و تمایز (یادگیری برای عکس العمل کمتر احساساتی در روابط خانوادگی).

2.ساختاری

درمان ساختاری بر تعدیل و تقویت سیستم خانواده برای تضمین این که والدین در کنترل هستند و اینکه هر دوی والدین و فرزندان مرزهای مناسبی دارند متمرکز است.در این نوع از درمان، درمانگر به منظور مشاهده، یادگیری و ارتقای توانایی آنها برای کمک به تقویت ارتباط خانواده، به آنها ملحق می شود.

3.سیستمی

مدل سیستمی به گونه ای اشاره دارد که در آن درمان بر ارتباطات ناهشیار و معانی ماورای رفتارهای اعضای خانواده تمرکز دارد. درمانگر در این نوع از درمانها، نقش خنثی دارد و دور استف به اعضای خانواده اجازه می دهد تا در مسائل خود به شیوه ی عمیق تر با مسائل و مشکلات به عنوان یک خانواده درگیر شوند.

4.استراتژیک

این نوع از درمان خلاصه تر و مستقیم تر از دیگر انواع درمان است، که در آن درمانگر تکالیفی برای خانواده در نظر می گیرد. این تکلیف به منظور تغییر روشی است که اعضای خانواده تعامل داشته، ارزیابی کرده و ارتباط برقرار کرده و تصمیم می گیرند. درمانگر در این نوع درمان در مقام قدرت مینشیند که به دیگر اعضای خانواده که ممکن است چنین قدرتی برای ارتباط موثر ندارند، اجازه می دهد تا به طور موثر و کارآمدی ارتباط برقرار کنند.

5. روایت درمانی

در این نوع درمان، فرد تشویق می‌شود که خودش بوده و بر مهارت‌های خود، برای حل مشکلات و به حداقل رساندن مشکلات کوچک روزمره تکیه کند. در این روش درمانی، افراد مجزا از مشکلاتشان در نظر گرفته می‌شوند. در این دیدگاه جدید، افراد احساس قدرت بیشتری می‌کنند، تا در الگوهای فکری و رفتاری خود تغییراتی ایجاد کرده و داستان زندگی خود را برای آینده بازنویسی کنند.

6. خانواده درمانی بین نسلی

درمان بین نسلی، به درمانگر این توانایی را می‌دهد تا با بررسی تعاملات بین افراد در یک خانواده در چندین نسل و تحلیل تعاملات و مشاهدات خود، موضوعات، مشکلات و تعارضات اصلی در خانواده را درک کند. علاوه بر مسائل و مشکلات فعلی، درمانگر ممکن است درگیری‌ها، تعارضات و موقعیت‌های استرس‌زای احتمالی در آینده را نیز پیش‌بینی کرده و در نظر بگیرد.

7. ارتباط درمانی

درمان مشکلات مربوط به ارتباط یک نیاز مشترک است، به‌خصوص در مواقعی که ریشه مشکلات بین زوجین، عدم ارتباط مناسب و کافی است. مشکلات ارتباطی، می‌تواند در نتیجه اختلافات فرهنگی و تفاوت در تجربه‌های شخصی آغاز شوند.

تبادل اطلاعات در خانواده به چه معناست؟

در خانواده ها شیوه رایج تبادل اطلاعات ممکن است در آغاز به صورت ارتباط کلامی ظاهر شود اما ما باید ارتباطات غیر کلامی و تمامی شیوه های دیگر رفتاری را نیز در نظر بگیریم. در یک خانواده عدم ارتباط غیرممکن است، یعنی هر چیزی که هر کسی انجام می دهد فرصتی برای تبادل اطلاعات در درون و بین اعضای خانواده فراهم می سازد. بنابراین خانواده به عنوان یک سیستم انسانی باز را می توان بر اساس الگوهای ارتباطی اش تعریف کرد. توان درک خانواده به عنوان مجموعه ای از افراد و  به عنوان یک گشتالت، یک کل، به جنبه ای اساسی از نظریه سیستم ها و فعالیت خانواده درمانی منتهی می شود و لازم است ویژگی های هر فرد خانواده ترجیحاً به عنوان اشکال رفتاری ارتباط مورد توجه قرار گیرد نه به عنوان صفات شخصی درونی فرد. تبادل اطلاعات که ما آن را ارتباطات می نامیم منبع سوخت تعاملات در سیستم های بشری است. انسان بودن یعنی ارتباط داشتن و ارتباط داشتن یعنی در ارتباط بودن با فرد دیگر. کاملا مشخص است که هر فردی از میزان و نحوه ارتباطاتش جهان پیرامونش را میسازد‌. فرآیند ارتباط برحسب تکرار و محتوایش، چیزی است که خانواده از آن تاثیر میگیرد و بر آن تاثیر می‌گذارد. افرادی که با یکدیگر زندگی می کنند و لحظات صمیمیت شان و وظایفی همچون مراقبت از فرزند، مواظبت از سالخوردگان، حساب دخل و خرج و اموری مشابه آن را به اشتراک می گذارند از جریان مستمری از ارتباطات برخوردارند که به این تعریف که آن ها چه کسانی هستند کمک می کند. خانواده ها همانند سایر سیستم های طبیعی دارای سیستم های فرعی هستند و مرز هر خانواده یا سیستم انسانی وابسته به این است که افراد چگونه می خواهند آن را مشخص کنند و یا چگونه مشاهده گران بیرونی می خواهند تعیین کنند که چه کسی در درون و چه کسی در بیرون سیستم است. بنابراین افراد بخشی از سیستم ارتباطی ای می باشند که ما آن را خانواده می نامیم و نیز مستمرا درگیر سیستم ارتباطی ای هستند که در هسته هویت انسانی قرار دارد.