روانشناس - مشاوره روانشناسی آنلاین، مشاوره روانشناسی کودک، مشاوره اردواج و خانواده، مرکز مشاوره کودک و نوجوان، مشاوره تلفنی ازدواج و خانواده، دکتر روانشناس خوب
بسیاری از درگیری ها به دلیل عدم ارتباط مؤثر ایجاد می شود. در جلسات مشاوره خانواده، درمانگران به اعضای خانواده کمک می‌کنند تا یاد بگیرند که چگونه افکار و احساسات خود را بهتر بیان کنند، فعالانه به یکدیگر گوش دهند و تعارضات را به شیوه ای سالم حل کنند.
همه ما زندگی را از درون یک خانواده شروع می کنیم چه این خانواده از اعضای خانواده با پیوند خونی باشد یا نه پدر و مادر ناتنی باشد و یا نه پدر و مادری کودکی را به فرزندی پذیرفته باشند. زمانی که ما متولد میشویم خانواده بدست می آوریم و این خانواده ای که در آن متولد شده ایم هر جنبه از زندگی ما را از لحظات آغازین تا پایان زندگی، تحت تاثیر قرار می دهد.
خانواده درمانی نوعی روان درمانی گروهی است. در خانواده درمانی، «خانواده» به گروهی از افراد گفته می شود که به همدیگر اهمیت می دهند و خود را خانواده می نامند. این می تواند شامل والدین و فرزندان، پدربزرگ و مادربزرگ، برادران و خواهران، خاله ها و عموها باشد. مشاوره خانواده یا خانواده درمانی روشی برای ایجاد و حفظ روابط خانوادگی سالم و کاربردی است. هدف شناسایی و رفع مشکلات در خانواده است. این مسائل می تواند عاطفی، روانی یا رفتاری باشد. بسیاری از رویکردهای خانواده درمانی از نظریه سیستم های خانواده سرچشمه می گیرند. این نشان می‌دهد که خانواده‌ها به جای گروه‌هایی از افراد که مستقل از یکدیگر عمل می‌کنند، در سیستم‌هایی کار می‌کنند. بر اساس نظریه سیستم های خانواده، تغییرات در یکی از اعضای خانواده بر تغییرات منبع قابل اعتماد در سایر بخش های خانواده تأثیر می گذارد.مشکلات رفتاری یا احساسی در کودکان دلایل مشترکی برای مراجعه به درمانگرهای خانواده هستند. مشکلات یک کودک نیز درخلا نیست، این مشکلات در بستر خانواده وجود دارند و احتمالا نیاز است تا در درون خانواده دیده شوند.
این نوع از خانواده درمانی برای شرایطی که در آن افراد نمی خواهند و یا نمی توانند دیگر اعضای خانواده را در درمان درگیر کنند، مناسب است. درمان باونین، بر اساس دو مفهوم عمده است، مثلث بندی (تمایل طبیعی افراد برای برون ریزی و تخلیه احساسات و هیجانات با صحبت با فرد ثالث) و تمایز (یادگیری برای عکس العمل کمتر احساساتی در روابط خانوادگی).
درمان ساختاری بر تعدیل و تقویت سیستم خانواده برای تضمین این که والدین در کنترل هستند و اینکه هر دوی والدین و فرزندان مرزهای مناسبی دارند متمرکز است.در این نوع از درمان، درمانگر به منظور مشاهده، یادگیری و ارتقای توانایی آنها برای کمک به تقویت ارتباط خانواده، به آنها ملحق می شود.
مدل سیستمی به گونه ای اشاره دارد که در آن درمان بر ارتباطات ناهشیار و معانی ماورای رفتارهای اعضای خانواده تمرکز دارد. درمانگر در این نوع از درمانها، نقش خنثی دارد و دور استف به اعضای خانواده اجازه می دهد تا در مسائل خود به شیوه ی عمیق تر با مسائل و مشکلات به عنوان یک خانواده درگیر شوند.
این نوع از درمان خلاصه تر و مستقیم تر از دیگر انواع درمان است، که در آن درمانگر تکالیفی برای خانواده در نظر می گیرد. این تکلیف به منظور تغییر روشی است که اعضای خانواده تعامل داشته، ارزیابی کرده و ارتباط برقرار کرده و تصمیم می گیرند. درمانگر در این نوع درمان در مقام قدرت مینشیند که به دیگر اعضای خانواده که ممکن است چنین قدرتی برای ارتباط موثر ندارند، اجازه می دهد تا به طور موثر و کارآمدی ارتباط برقرار کنند.
در این نوع درمان، فرد تشویق می‌شود که خودش بوده و بر مهارت‌های خود، برای حل مشکلات و به حداقل رساندن مشکلات کوچک روزمره تکیه کند. در این روش درمانی، افراد مجزا از مشکلاتشان در نظر گرفته می‌شوند. در این دیدگاه جدید، افراد احساس قدرت بیشتری می‌کنند، تا در الگوهای فکری و رفتاری خود تغییراتی ایجاد کرده و داستان زندگی خود را برای آینده بازنویسی کنند.
درمان بین نسلی، به درمانگر این توانایی را می‌دهد تا با بررسی تعاملات بین افراد در یک خانواده در چندین نسل و تحلیل تعاملات و مشاهدات خود، موضوعات، مشکلات و تعارضات اصلی در خانواده را درک کند. علاوه بر مسائل و مشکلات فعلی، درمانگر ممکن است درگیری‌ها، تعارضات و موقعیت‌های استرس‌زای احتمالی در آینده را نیز پیش‌بینی کرده و در نظر بگیرد.
درمان مشکلات مربوط به ارتباط یک نیاز مشترک است، به‌خصوص در مواقعی که ریشه مشکلات بین زوجین، عدم ارتباط مناسب و کافی است. مشکلات ارتباطی، می‌تواند در نتیجه اختلافات فرهنگی و تفاوت در تجربه‌های شخصی آغاز شوند.
در خانواده ها شیوه رایج تبادل اطلاعات ممکن است در آغاز به صورت ارتباط کلامی ظاهر شود اما ما باید ارتباطات غیر کلامی و تمامی شیوه های دیگر رفتاری را نیز در نظر بگیریم. در یک خانواده عدم ارتباط غیرممکن است، یعنی هر چیزی که هر کسی انجام می دهد فرصتی برای تبادل اطلاعات در درون و بین اعضای خانواده فراهم می سازد. بنابراین خانواده به عنوان یک سیستم انسانی باز را می توان بر اساس الگوهای ارتباطی اش تعریف کرد. توان درک خانواده به عنوان مجموعه ای از افراد و به عنوان یک گشتالت، یک کل، به جنبه ای اساسی از نظریه سیستم ها و فعالیت خانواده درمانی منتهی می شود و لازم است ویژگی های هر فرد خانواده ترجیحاً به عنوان اشکال رفتاری ارتباط مورد توجه قرار گیرد نه به عنوان صفات شخصی درونی فرد.
تبادل اطلاعات که ما آن را ارتباطات می نامیم منبع سوخت تعاملات در سیستم های بشری است. انسان بودن یعنی ارتباط داشتن و ارتباط داشتن یعنی در ارتباط بودن با فرد دیگر. کاملا مشخص است که هر فردی از میزان و نحوه ارتباطاتش جهان پیرامونش را میسازد.
فرآیند ارتباط برحسب تکرار و محتوایش، چیزی است که خانواده از آن تاثیر میگیرد و بر آن تاثیر می‌گذارد. افرادی که با یکدیگر زندگی می کنند و لحظات صمیمیت شان و وظایفی همچون مراقبت از فرزند، مواظبت از سالخوردگان، حساب دخل و خرج و اموری مشابه آن را به اشتراک می گذارند از جریان مستمری از ارتباطات برخوردارند که به این تعریف که آن ها چه کسانی هستند کمک می کند.
خانواده ها همانند سایر سیستم های طبیعی دارای سیستم های فرعی هستند و مرز هر خانواده یا سیستم انسانی وابسته به این است که افراد چگونه می خواهند آن را مشخص کنند و یا چگونه مشاهده گران بیرونی می خواهند تعیین کنند که چه کسی در درون و چه کسی در بیرون سیستم است. بنابراین افراد بخشی از سیستم ارتباطی ای می باشند که ما آن را خانواده می نامیم و نیز مستمرا درگیر سیستم ارتباطی ای هستند که در هسته هویت انسانی قرار دارد.
درمانگران نیز از خانواده درمانی برای کمک به درمان برخی از بیماری های روانی یا شرایط رفتاری برای یک فرد در واحد خانواده استفاده می کنند. به عنوان مثال، خانواده درمانی شامل همه یا چند نفر از اعضای خانواده می تواند به درمان بی اشتهایی برای یک نفر در خانواده کمک کند.
مشاوره درمانی با یک متخصص دارای مجوز، مانند روانشناس، درمانگر یا مشاور که دانش تخصصی در کار با خانواده دارد، انجام می شود. اغلب، آنها دارای مجوز درمانگر ازدواج و خانواده هستند. درمان می تواند حمایت، آموزش و راهنمایی را برای شما و عزیزانتان فراهم کند تا به عملکرد بهتر و افزایش رفاه شما کمک کند.
انواع مختلفی از خانواده درمانی وجود دارد که از نظر طول درمان، تکنیک ها و اهداف درمانی بسیار متفاوت هستند.
اگر یکی از اعضای خانواده دارای یکی از شرایط اختلالات روانی زیر باشد، خانواده درمانی می تواند مفید باشد:
همچنین می تواند به شرایط رفتاری دوران کودکی کمک کند، مانند:
خانواده هایی که دارای اعضای عصبی واگرا هستند، مانند افراد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم یا اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)، اغلب در درمان شرکت می کنند.
یک مشاور خانواده معمولاً یک درمانگر ازدواج و خانواده دارای مجوز (LMFT) است، اما می تواند یک روانشناس، مددکار اجتماعی یا مشاور نیز باشد.
یافتن درمانگر مناسب اغلب یک کار وقت گیر است. سعی کنید ناامید نشوید. با افرادی که به آنها اعتماد دارید صحبت کنید تا به شما یک درمانگر ارجاع دهند، خواه ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی اولیه شما باشد یا یکی از دوستان یا اعضای خانواده.
مطمئن شوید که هر خانواده‌درمانی که علاقه‌مند به دیدن آن هستید، یک متخصص بهداشت روان دارای گواهینامه و مجوز دولتی است و در درمان حوزه مورد نظر شما، مانند طلاق یا شرایط رفتاری دوران کودکی، تجربه دارد.
پرسیدن سوالات زیر از یک درمانگر بالقوه ممکن است مفید باشد:
در ابتدا چقدر از خانواده من می خواهید که به کل روند درمانی متعهد شوند؟
خانواده درمانی یک درمان مبتنی بر شواهد است که مبتنی بر تئوری و گفتگوهای مبتنی بر مهارت (مکالمات) است. این یک محیط حمایتی، بدون قضاوت و امن را فراهم می کند که به خانواده شما اجازه می دهد آشکارا با یک متخصص بهداشت روان صحبت کند. این حرفه ای عینی است و به طور ویژه برای کمک به خانواده شما با مشکلاتی که دارید آموزش دیده است.
با راهنمایی یک متخصص سلامت روان، روی بهبود تعاملات و ارتباطات بین اعضای خانواده خود کار می کنید. شما تلاش می کنید تا رفتارهای سالم را برای بهبود عملکرد و رفاه خانواده خود بگنجانید. خانواده درمانی همچنین می تواند به شما در درک و درمان سلامت روانی یا وضعیت رفتاری اعضای خانواده کمک کند.
درمانگر شما ممکن است:
از آنجایی که مکالمه بخش اصلی خانواده درمانی است، برای همه اعضای خانواده که مشارکت می کنند، ضروری است که به طور فعال در درمان شرکت کنند. اعتماد و رابطه بین شما و درمانگرتان برای همکاری موثر و بهره مندی از درمان ضروری است.
تعداد جلسات از خانواده ای به خانواده دیگر بسته به شرایط خاص آنها متفاوت است. درمان ممکن است فقط شامل چند جلسه باشد یا ممکن است چندین ماه یا بیشتر ادامه یابد. درمانگر شما ممکن است ملاقات با اعضای خانواده را به صورت فردی و همچنین گروهی پیشنهاد کند.
چندین مطالعه تحقیقاتی اثربخشی خانواده درمانی را در درمان انواع شرایط روحی و عاطفی و مسائل بهداشتی مانند مصرف مواد در نوجوانان، افسردگی و چاقی نشان داده است. مطالعات همچنین بهبود قابل توجهی را در روابط اعضای خانواده و تعارض نشان می دهد.
این پیشرفت ها همچنین می تواند منجر به عملکرد بهتر در محل کار یا مدرسه شود.
پس از شرکت در درمان خانواده درمانی:
خانواده درمانی برای همه مناسب نیست. اگر یک یا چند عضو تمایلی به شرکت در جلسات نداشته باشند، می تواند باعث افزایش تعارضات خانوادگی شود.
خانواده درمانی در صورتی که شما رفارهای ذیل را داشته باشید، بسته به وضعیت شما، ممکن است شما یا اعضای خانواده تان در طول درمان کمی بیشتر احساس ناراحتی کنید. درمانگر می تواند به شما کمک کند تا با این احساسات مقابله کنید.
خانواده درمانی چقدر طول می کشد تا کار کند؟
مدت زمانی که شما و خانواده‌تان به درمان نیاز دارید به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
طبیعی است که در طول خانواده درمانی احساس ناراحتی کنید زیرا کشف احساسات منفی، ترس ها و تجربیات گذشته می تواند دردناک باشد. اگر علائم شما بدتر شد یا اضطراب یا افسردگی شدیدتری را تجربه کردید، فوراً با ارائه دهنده سلامت روان یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.
اگر شما یا یکی از عزیزانتان به فکر خودکشی هستید، 988 را با تلفن خود شماره گیری کنید تا به خط زندگی خودکشی و بحران برسید. شخصی برای کمک به شما 24 ساعته در دسترس خواهد بود.
در حالی که تصدیق و درخواست کمک برای مسائل خانوادگی می تواند طاقت فرسا باشد، مهم است که این کار را انجام دهید. مشاوره خانواده می تواند به شما کمک کند موانعی را که خانواده شما را از داشتن یک زندگی کامل و سالم باز می دارند، بهتر درک کنید و از آنها عبور کنید. همچنین در درمان برخی از شرایط سلامت روان موثر است. متخصصان سلامت روان در زمینه خود متخصص هستند و دانش به روزی از تحقیقات و استراتژی های درمانی دارند که می تواند به شما و خانواده شما کمک کند.