روانشناسی عمومی علائم بیماری روانی بیماری روانی که اختلالات روانشناختی نیز نامیده می شود، به طیف گسترده ای از شرایط سلامت روان اشاره دارد. اختلالاتی که بر خلق و خو، تفکر و رفتار شما تأثیر می گذارد. نمونه هایی از بیماری های روانی عبارتند از افسردگی، اختلالات اضطرابی، اسکیزوفرنی، اختلالات خوردن و رفتارهای اعتیادآور. بسیاری از مردم هر از گاهی نگرانی های مربوط به سلامت روان دارند. اما نگرانی در مورد سلامت روان زمانی به یک بیماری روانی تبدیل می شود که علائم و نشانه های مداوم باعث استرس مکرر شده و بر توانایی شما برای عملکرد تأثیر بگذارد. یک بیماری روانی می تواند شما را بدبخت کند و در زندگی روزمره شما، مانند مدرسه، محل کار یا روابط، مشکلاتی ایجاد کند. در بیشتر موارد، علائم را می توان با ترکیبی از داروها و گفتار درمانی (روان درمانی) مدیریت کرد. علائم و نشانه های بیماری روانی علائم و نشانه های بیماری روانی بسته به اختلال، شرایط و سایر عوامل می تواند متفاوت باشد. علائم بیماری روانی می تواند بر احساسات، افکار و رفتارها تأثیر بگذارد. نمونه هایی از علائم و نشانه ها عبارتند از: احساس غمگینی یا ناراحتی تفکر آشفته یا کاهش توانایی تمرکز ترس یا نگرانی بیش از حد، یا احساس گناه شدید تغییرات خلقی شدید در اوج و فرود کناره گیری از دوستان و فعالیت ها خستگی قابل توجه، انرژی کم یا مشکلات خواب جدا شدن از واقعیت (هذیان)، پارانویا یا توهم ناتوانی در کنار آمدن با مشکلات یا استرس های روزانه مشکل در درک و ارتباط با موقعیت ها و افراد مشکلات مصرف الکل یا مواد مخدر تغییرات عمده در عادات غذایی میل جنسی تغییر می کند خشم بیش از حد، خصومت یا خشونت تفکر خودکشی گاهی اوقات علائم یک اختلال سلامت روان به صورت مشکلات جسمی مانند درد معده، کمر درد، سردرد یا سایر دردهای غیر قابل توضیح ظاهر می شود. انواع اختلالات روانی انواع مختلفی از بیماری های روانی وجود دارد که از خفیف تا شدید متغیر است. هر نوع مجموعه علائم منحصر به فرد خود را دارد و می تواند افراد را به طرق مختلف تحت تاثیر قرار دهد. یادآوری این نکته مهم است که همه بیماری های روانی شبیه هم نیستند و تجربه هر فرد از بیماری روانی منحصر به فرد است. اختلالات سلامت روان به چند دسته تقسیم می شوند که شامل اختلالات اضطرابی، اختلالات خلقی، اختلالات خوردن، اختلالات شخصیتی و اختلالات روان پریشی می شود. هر نوع اختلال روانی با علائم خاصی مشخص می شود و توسط متخصص سلامت روان قابل تشخیص است. توجه به این نکته مهم است که داشتن سلامت روانی پایین همیشه به این معنا نیست که شما به یک اختلال روانی یا بیماری روانی مبتلا هستید. شما همچنین می توانید به یک اختلال روانی مبتلا باشید و همچنان دوره های طولانی از سلامت روانی بالا داشته باشید. بیش از ۲۰۰ نوع اختلال روانی وجود دارد. تعدادی از رایج ترین انواع اختلالات روانی مطابق لیستی است که در ادامه آورده ایم: اختلالات عصبی رشدی طیف اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپریشی دوقطبی و اختلالات مربوط اختلالات افسردگی اختلالات اضطرابی وسواس فکری عملی و اختلالات مرتبط اختلالات مرتبط با تروما و استرس اختلالات گسستگی یا اختلالات تجزیه ای اختلال علائم جسمانی (سایکوسوماتیک) و اختلالات مربوط اختلالات خوردن اختلالات دفع اختلالات خواب اختلالات جنسی اختلالات کنترل تکانه یا اخلالگر اختلالات مرتبط با مواد اختلالات عصبی شناختی اختلالات شخصیت اختلالات عصبی رشدی اختلالات عصبی رشدی (Neurodevelopmental disorders) اختلالات روانی هستند که بر نحوه عملکرد مغز تأثیر می گذارند و رشد عصبی را تغییر می دهند و باعث ایجاد مشکلات در عملکرد اجتماعی، شناختی و هیجانی می شوند. شایع ترین اختلالات عصبی رشدی اختلال طیف اوتیسم و اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) هستند. اختلالات عصبی رشدی معمولاً در طول مراحل رشد شروع می شوند که باعث می شود در کودکان نوپا، کودکان و نوجوانان بیشتر دیده شوند، اما تا بزرگسالی ادامه می یابند یا ممکن است تا زمانی که فرد بالغ شود تشخیص داده نشود. انواع مختلفی از آنها وجود دارد که در زیر به تعدادی از رایج ترین آنها اشاره شده است. اختلال نقص توجه-بیش فعالی (ADHD) اختلال طیف اوتیسم (ASD) اختلالات ارتباطی کم توانی ذهنی اختلالات یادگیری اختلالات حرکتی اختلالات تیک کم توانی ذهنی این نوع اختلال رشدی که گاهی اوقات ناتوانی ذهنی نامیده می شود و در قدیم به آن عقب ماندگی ذهنی گفته می شد ، قبل از ۱۸ سالگی ایجاد می شود و با محدودیت هایی در عملکرد عقلانی و رفتارهای انطباقی مشخص می شود. رفتارهای انطباقی آنهایی هستند که شامل مهارت‌های عملی و روزمره مانند مراقبت از خود، تعامل اجتماعی و مهارت‌های زندگی می‌شوند. محدودیت‌های عملکرد ذهنی بیشتر از طریق استفاده از تست‌های IQ شناسایی می‌شوند، نمره زیر ۷۰ اغلب نشان‌دهنده وجود یک محدودیت ذهنی است. تاخیر رشد کلی این تشخیص برای ناتوانی های رشدی در کودکان زیر پنج سال است. چنین تاخیرهایی به شناخت، عملکرد اجتماعی، گفتار، زبان و مهارت های حرکتی مربوط می شود. به طور کلی، تاخیر رشد به عنوان یک تشخیص موقت برای کودکانی که هنوز برای انجام تست‌های استاندارد هوش بسیار کوچک هستند، در نظر گرفته می شود. هنگامی که کودکان به سنی می رسند که می توانند یک آزمون استاندارد هوش را انجام دهند، ممکن است با کم توانی ذهنی تشخیص داده شود. اختلالات ارتباطی این اختلالات آنهایی هستند که بر توانایی استفاده، درک یا تشخیص زبان و گفتار تأثیر می گذارند. DSM-5 چهار نوع مختلف از اختلالات ارتباطی را شناسایی می کند: اختلال زبان، اختلال صدای گفتار، اختلال فصاحت گفتار (لکنت) و اختلال ارتباط اجتماعی (عملی). اختلال طیف اوتیسم اوتیسم با کمبودهای مداوم در تعامل اجتماعی و ارتباطات در حوزه های مختلف زندگی و همچنین الگوهای محدود و تکراری رفتارها مشخص می شود. DSM مشخص می کند که علائم اختلال طیف اوتیسم باید در طول دوره اولیه رشد وجود داشته باشد و این علائم باید باعث آسیب قابل توجهی در زمینه های مهم زندگی از جمله عملکرد اجتماعی، تحصیلی و شغلی شود. اختلال بیش فعالی ADHD با الگوی مداوم بیش فعالی و تکانشگری یا بی توجهی مشخص می شود که در عملکرد اختلال ایجاد می کند و خود را در دو یا چند موقعیت مانند خانه، محل کار، مدرسه و موقعیت های اجتماعی نشان می دهد. DSM-5 مشخص می کند که تعدادی از علائم این اختلال روانی باید قبل از ۱۲ سالگی وجود داشته باشد و این علائم باید تأثیر منفی بر عملکرد اجتماعی، شغلی یا تحصیلی داشته باشد. اختلالات یادگیری داشتن اختلال یادگیری به این معنی است که کودک در یک یا چند زمینه یادگیری مشکل دارد، حتی زمانی که هوش یا انگیزه کلی تحت تأثیر قرار نگیرد. نمونه هایی از اختلالات یادگیری عبارتند از: نارساخوانی (مشکل در خواندن)، اختلال یادگیری ریاضی، دیسگرافیا یا مشکل در نوشتن. کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است از اینکه با وجود تلاش زیاد نمی توانند در یک موضوع تسلط پیدا کنند احساس ناامیدی کنند و ممکن است درمانده شوند یا کناره گیری کنند. طیف اسکیزوفرنی و سایر اختلالات روانپریشی اسکیزوفرنی یک بیماری روانپزشکی مزمن است که بر تفکر، احساس و رفتار فرد تأثیر می گذارد. این یک اختلال روانی پیچیده و طولانی مدت است که کمتر از ۱٪ از مردم را تحت تاثیر قرار می دهد. معیارهای تشخیصی DSM-5 مشخص می کند که دو یا چند علامت اسکیزوفرنی باید حداقل برای یک دوره یک ماهه وجود داشته باشد. یکی از علائم باید یکی از موارد زیر باشد: هذیان: باورهای راسخی که با واقعیت در تضاد هستند توهم: دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعا وجود ندارند کلام آشفته: کلماتی که از قواعد زبان پیروی نمی کنند و ممکن است درک آنها دشوار یا غیر ممکن باشد علامت ثانویه علائم بیماری اعصاب و روان اسکیزوفرنی نیز ممکن است یکی از موارد زیر باشد: رفتار به شدت آشفته یا کاتاتونیک: تفکر آشفته یا رفتار یا حرکات عجیب و غریب علائم منفی: ناتوانی در شروع برنامه ها، صحبت کردن، ابراز احساسات یا لذت بردن چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟ اگر علائم یا علائم بیماری روانی دارید، به ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید. اکثر بیماری های روانی به خودی خود بهبود نمی یابند و در صورت عدم درمان، بیماری روانی ممکن است در طول زمان بدتر شود و مشکلات جدی ایجاد کند. افکار و رفتار خودکشی در برخی از بیماری های روانی رایج است. اگر فکر می کنید ممکن است به خود آسیب برسانید یا اقدام به خودکشی کنید، فورا کمک بگیرید: فوراً با 911 یا شماره اضطراری محلی خود تماس بگیرید. با متخصص سلامت روان خود تماس بگیرید. با خط تلفن خودکشی تماس بگیرید. در ایالات متحده، برای رسیدن به خط زندگی خودکشی و بحران 988 که 24 ساعت شبانه روز و هفت روز هفته در دسترس است، با 988 تماس بگیرید یا پیامک ارسال کنید. یا از Lifeline Chat استفاده کنید. خدمات رایگان و محرمانه است. از ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود کمک بگیرید. با یک دوست صمیمی یا عزیز ارتباط برقرار کنید. با یک وزیر، رهبر معنوی یا شخص دیگری در جامعه مذهبی خود تماس بگیرید. تفکر خودکشی به خودی خود بهتر نمی شود – پس کمک بگیرید. کمک به یک عزیز اگر فرد مورد علاقه شما علائم بیماری روانی را نشان می دهد، در مورد نگرانی های خود با او گفتگوی آزاد و صادقانه داشته باشید. ممکن است نتوانید کسی را مجبور به دریافت مراقبت های حرفه ای کنید، اما می توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می توانید به عزیزتان کمک کنید تا یک متخصص سلامت روانی واجد شرایط را پیدا کند و یک قرار ملاقات بگذارد. حتی ممکن است بتوانید به قرار ملاقات بروید. علل بیماری های روانی به طور کلی تصور می شود که بیماری های روانی توسط عوامل ژنتیکی و محیطی مختلفی ایجاد می شوند: صفات ارثی بیماری روانی بیشتر در افرادی دیده می شود که خویشاوندان خونی آنها نیز بیماری روانی دارند. برخی از ژن ها ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند و موقعیت زندگی شما ممکن است باعث آن شود. قرار گرفتن در معرض محیطی قبل از تولد قرار گرفتن در معرض عوامل استرس زای محیطی، شرایط التهابی، سموم، الکل یا مواد مخدر در دوران بارداری گاهی می تواند با بیماری روانی مرتبط باشد. شیمی مغز انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی مغزی هستند که به طور طبیعی وجود دارند که سیگنال ها را به سایر قسمت های مغز و بدن شما منتقل می کنند. هنگامی که شبکه های عصبی مربوط به این مواد شیمیایی مختل می شوند، عملکرد گیرنده های عصبی و سیستم های عصبی تغییر می کند و منجر به افسردگی و سایر اختلالات عاطفی می شود. برخی عوامل ممکن است خطر ابتلا به یک بیماری روانی را افزایش دهند، از جمله: سابقه بیماری روانی در یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر موقعیت های استرس زا در زندگی، مانند مشکلات مالی، مرگ یکی از عزیزان یا طلاق یک وضعیت پزشکی مداوم (مزمن)، مانند دیابت آسیب مغزی در نتیجه یک آسیب جدی (آسیب مغزی تروماتیک)، مانند ضربه شدید به سر تجربیات آسیب زا، مانند جنگ نظامی یا حمله استفاده از الکل یا مواد مخدر تفریحی سابقه سوء استفاده یا بی توجهی در دوران کودکی امتیاز دهید. انواع بیماری روانیعلائم بیماری روانی