درمان اختلال یادگیری در کودکان

اختلال یادگیری (LD) چیست؟

ناتوانی یادگیری یک وضعیت عصبی است که بر توانایی مغز برای ارسال، دریافت و پردازش اطلاعات تأثیر می گذارد. کودک مبتلا به ناتوانی یادگیری ممکن است در خواندن، نوشتن، صحبت کردن، گوش دادن، درک مفاهیم ریاضی و درک عمومی مشکل داشته باشد. ناتوانی های یادگیری شامل گروهی از اختلالات مانند نارساخوانی، دیسپراکسی، اختلال ریاضی و دیس گرافی است. هر نوع اختلال دیگری ممکن است با دیگری وجود داشته باشد.

توجه: اختلالات یادگیری به دلیل بیماری جسمی یا روانی، وضعیت اقتصادی یا پیشینه فرهنگی ایجاد نمی شود.

تعریف اختلالات یادگیری

تعریف سازمان ناتوانی های یادگیری، که توسط دولت ایالات متحده در قانون عمومی 94-142 ارائه شده است، در هند به تصویب رسیده است:

«ناتوانی یادگیری خاص به معنای اختلال در یک یا چند فرآیند روانشناختی اساسی است که در درک یا استفاده از زبان، گفتاری یا نوشتاری دخیل است، که ممکن است خود را در توانایی ناقص گوش دادن، صحبت کردن، خواندن، املا یا انجام محاسبات ریاضی نشان دهد.

این اصطلاح شامل شرایطی مانند نقص ادراکی، آسیب مغزی، حداقل اختلال عملکرد مغز، نارساخوانی و آفازی رشدی است.

این اصطلاح شامل کودکانی نمی شود که مشکلات یادگیری دارند که عمدتاً ناشی از نقص بینایی، شنوایی یا حرکتی، یا عقب ماندگی ذهنی، اختلالات عاطفی یا آسیب های محیطی، فرهنگی یا اقتصادی است.

چه ناتوانی هایی اختلال یادگیری نیستند؟

برخی از کودکان به عنوان دانش‌آموزان دیرآموز شروع می‌کنند، اما در نهایت قادر به یادگیری و کنار آمدن با مطالعات و سایر فعالیت‌های خود هستند. برخی از کودکان ممکن است به انواع خاصی از یادگیری علاقه نداشته باشند (یادگیری یک زبان جدید، یک فعالیت یا مهارت خاص، یا موضوع تحصیلی)، یا ممکن است علاقه ای به ورزش یا سایر فعالیت های خارج از منزل نداشته باشند. این ویژگی ها نشان دهنده علایق کودک است و نشان دهنده ناتوانی یادگیری نیست.

برچسب، عدم موفقیت و درک نادرست از LD همچنان موانع سرسختی برای والدین و کودکان است که باید بر آن غلبه کنند. اگر به LD توجهی نشود، میلیون‌ها نفر در معرض خطر رها شدن قرار می‌گیرند، در معرض عزت نفس پایین قرار می‌گیرند، در معرض انتظارات پایین قرار می‌گیرند و توانایی‌شان برای دنبال کردن رویاهایشان کاهش می‌یابد.»

جیمز اچ. وندورف، مدیر اجرایی، مرکز ملی اختلالات یادگیری

چه چیزی باعث اختلالات یادگیری می شود؟

کارشناسان می گویند که هیچ دلیل واحد و خاصی برای ناتوانی های یادگیری وجود ندارد. با این حال، عواملی وجود دارد که می تواند باعث ناتوانی یادگیری شود:

وراثت: مشاهده شده است که کودکی که والدینش ناتوانی یادگیری داشته اند، احتمالاً به همین اختلال مبتلا می شود.

بیماری در حین و پس از تولد: یک بیماری یا آسیب در حین یا پس از تولد ممکن است باعث اختلالات یادگیری شود. سایر عوامل احتمالی می تواند مصرف مواد مخدر یا الکل در دوران بارداری، ضربه های فیزیکی، رشد ضعیف رحم، وزن کم هنگام تولد و زایمان زودرس یا طولانی مدت باشد.

استرس در دوران نوزادی: یک حادثه استرس زا پس از تولد مانند تب بالا، ضربه به سر، یا تغذیه نامناسب.

محیط: افزایش قرار گرفتن در معرض سمومی مانند سرب (در رنگ، سرامیک، اسباب بازی و غیره)

همبودی: کودکان دارای ناتوانی یادگیری در معرض خطر بالاتر از حد متوسط برای مشکلات توجه یا اختلالات رفتاری مخرب هستند. تا 25 درصد از کودکان مبتلا به اختلال خواندن نیز ADHD دارند. برعکس، تخمین زده می شود که بین 15 تا 30 درصد از کودکان مبتلا به ADHD دارای اختلال یادگیری هستند.

نشانه های ناتوانی یادگیری چیست؟

در رشد فیزیولوژیکی طبیعی، انتظار می رود کودک مجموعه خاصی از مهارت های شناختی و حرکتی پایه را به دست آورد. هر گونه تاخیر یا شکاف قابل توجه در این پیشرفت می تواند نشانه ای از ناتوانی یادگیری باشد. قبل از تشخیص بیماری باید یک سری آزمایشات و ارزیابی های کاملاً تحقیق و اثبات شده انجام شود.

نکته: به طور کلی 5 درصد از کودکان در سنین مدرسه دچار اختلالات یادگیری هستند. کودکان دارای ناتوانی یادگیری نیز ممکن است ADHD داشته باشند.

علائم LD ممکن است در هر مرحله از کودکی کمی متفاوت باشد.

پیش دبستانی: ممکن است کودک در دوره پیش دبستانی در برخی از این موارد مشکل داشته باشد.

• توسعه مهارت های گفتاری در سنین عادی (18-15 ماهگی) زمانی که گفتار به طور معمول در کودکان ایجاد می شود.
• تلفظ کلمات ساده
• شناخت حروف و کلمات
• یادگیری اعداد، قافیه یا آهنگ ها
• تمرکز روی کارها
• پیروی از قوانین و دستورالعمل ها
• استفاده از مهارت های حرکتی ظریف/درشت برای انجام کارهای فیزیکی.

دبستان: کودک ممکن است در موارد زیر مشکل داشته باشد:

• اتصال حروف و صداها
• تمایز بین کلمات مشابه یا کلمات قافیه
• خواندن، املا یا نوشتن دقیق
• تشخیص راست از چپ، برای مثال، اشتباه گرفتن 25 با 52، “b” با “d”، “on” با “no”، “s” با “5”
• شناخت حروف الفبا
• استفاده از نمادهای ریاضی صحیح برای انجام مسائل ریاضی
• به خاطر سپردن اعداد یا حقایق
• یادگیری مهارت های جدید؛ کودک ممکن است کندتر از سایر کودکان خود باشد
• حفظ اشعار یا پاسخ
• درک مفهوم زمان
• هماهنگی دست به چشم، عدم توانایی در اندازه گیری مسافت یا سرعت، در نتیجه منجر به تصادف می شود.
• کارهای مربوط به مهارت های حرکتی ظریف: مداد در دست گرفتن، بستن بند کفش، بستن دکمه پیراهن و غیره
• نگهداری اموال خود مانند لوازم التحریر

مدرسه راهنمایی: کودک ممکن است در موارد زیر مشکل داشته باشد:

• املای کلمات مشابه (دریا/ببین، هفته/ضعیف)، استفاده از پیشوندها، پسوندها
• خواندن با صدای بلند، نوشتن تکالیف، حل مسائل کلمه ای در ریاضی (کودک ممکن است از انجام کارهایی که شامل این مهارت ها است اجتناب کند)
• دست خط (کودک ممکن است مداد را محکم بگیرد)
• به خاطر سپردن یا یادآوری حقایق
• درک زبان بدن و حالات چهره
• نشان دادن واکنش‌های عاطفی مناسب در محیط آموزشی (کودک ممکن است رفتاری پرخاشگرانه یا سرکش داشته باشد و با احساسات بیش از حد واکنش نشان دهد)

دبیرستان: ممکن است کودک در موارد زیر مشکل داشته باشد:

• املای دقیق کلمات (کودک ممکن است یک کلمه را با املای متفاوت در یک تکلیف نوشتاری بنویسد)
• وظایف خواندن و نوشتن
• خلاصه کردن، بازنویسی، پاسخ دادن به مسائل کاربردی یا سوالات در آزمون ها
• حافظه ضعیف
• سازگاری با محیط جدید
• درک مفاهیم انتزاعی
• تمرکز مداوم: کودک ممکن است بر روی برخی از کارها تمرکز نداشته باشد، در حالی که تمرکز بیش از حد روی برخی دیگر

توجه: در حالی که کودکان دارای ناتوانی های یادگیری در برخی زمینه های یادگیری مشکل دارند، در سایر زمینه های مورد علاقه خود نیز استعداد، مهارت و استعداد بالایی دارند. اغلب ما بر روی این اختلال تمرکز می کنیم و استعدادها یا مهارت های کودک را نادیده می گیریم. مهم است که والدین و معلمان این پتانسیل پنهان را بشناسند و کودک را تشویق کنند تا آنها را دنبال کند.

چگونه ناتوانی یادگیری شناسایی می شود؟

شناسایی ناتوانی یادگیری یک فرآیند پیچیده است. اولین قدم این است که مسائل بینایی، شنوایی و رشدی را که می توانند ناتوانی یادگیری زمینه ای را تحت الشعاع قرار دهند، رد کنید. پس از تکمیل این آزمون ها، ناتوانی یادگیری با استفاده از ارزیابی روانی آموزشی، که شامل آزمون پیشرفت تحصیلی همراه با اندازه گیری توانایی فکری است، شناسایی می شود. این آزمون به تعیین اینکه آیا تفاوت قابل توجهی بین توانایی بالقوه و عملکرد کودک (IQ) و پیشرفت تحصیلی کودک (عملکرد مدرسه) وجود دارد کمک می کند.

گزینه های مداخله و درمانی برای ناتوانی های یادگیری چیست؟

ناتوانی یادگیری سخت قابل درمان است. با این حال، با مداخله و حمایت به موقع، کودکان دارای ناتوانی یادگیری می توانند در مدرسه موفق باشند. والدین و معلمان اولین کسانی هستند که متوجه می شوند کودک در خواندن، نوشتن یا یادگیری مشکل دارد. اگر فکر می کنید که فرزند شما ممکن است ناتوانی یادگیری داشته باشد، از یک متخصص سلامت روان و روانشناس کودک یا سایر متخصصان آموزش دیده برای برنامه مداخله یا درمان مورد نیاز کمک بگیرید.

توجه: تشخیص زودهنگام می تواند به کودک کمک کند از درمان یا مداخله بهره مند شود. نادیده گرفتن این شرایط ممکن است بر توانایی کودک برای کنار آمدن با این شرایط تأثیر بگذارد.

اگر کودک شما اختلال یادگیری دارد، پزشک یا مشاور مدرسه کودک شما ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

کمک اضافی: یک متخصص یا دیگر متخصصان آموزش دیده می توانند تکنیک هایی را برای بهبود مهارت های تحصیلی به فرزند شما آموزش دهند. مربیان همچنین می توانند مهارت های سازمانی و مطالعه را به کودکان آموزش دهند.

برنامه آموزش فردی (IEP): مدرسه فرزند شما یا یک مربی ویژه ممکن است یک IEP ایجاد کند که توضیح دهد چگونه کودک می تواند به بهترین شکل در مدرسه بیاموزد.

درمان اختلال یادگیری: بسته به اختلال یادگیری، برخی از کودکان ممکن است از درمان سود ببرند. به عنوان مثال، گفتار درمانی می تواند به کودکانی که ناتوانی زبانی دارند کمک کند. کاردرمانی ممکن است به بهبود مهارت های حرکتی کودکی که مشکل نوشتن دارد کمک کند و یا توانبخشی توجه و تمرکز و حافظه می تواند کمک کننده باشد.

درمان مکمل/جایگزین: تحقیقات نشان می‌دهد که درمان‌های جایگزین مانند موسیقی، هنر، رقص می‌تواند برای کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری مفید باشد.

والدین و کارشناسان باید اهدافی را تعیین کرده و ارزیابی کنند که آیا کودک با مداخله و حمایت انتخابی در حال بهبود است یا خیر. در غیر این صورت، می توان روش های جایگزین را برای کمک به کودک انتخاب کرد.

متخصصان برای درمان ناتوانی های یادگیری باید چه رویکردی داشته باشند؟

LD پس از یک سری بررسی های انجام شده توسط تیمی از متخصصان شناسایی می شود. متخصصان زیر ممکن است برای کمک به تشخیص و درمان LD کودک با یکدیگر همکاری کنند.

روانشناس بالینی کودک: ترجیحا روانشناس با تخصص در زمینه آموزش. روانشناس بالینی تست هوش خاصی را انجام می دهد (مانند تست مقیاس هوش وکسلر برای کودکان) تا مشخص کند آیا عملکرد عقلانی کودک طبیعی است یا خیر. این به حذف عملکرد ذهنی مرزی و عقب ماندگی ذهنی خفیف کمک می کند، که هر دو ممکن است بر عملکرد تحصیلی تأثیر بگذارند.

مربی ویژه پیشرفت تحصیلی کودک را با اجرای آزمون‌های آموزشی استاندارد (آزمون پیشرفت وسیع، آزمون پیشرفت فردی پی بادی، آزمون‌های پیشرفت وودکاک جانسون، آزمون موفقیت شونل، آزمون مبتنی بر برنامه درسی) برای ارزیابی عملکرد کودک در زمینه‌هایی مانند خواندن، املا، بررسی می کند.

زبان و ریاضیات و پیشرفت تحصیلی دو سال کمتر از نمره واقعی مدرسه یا سن تقویمی کودک ممکن است نشان دهنده این باشد که کودک دارای ناتوانی یادگیری خاصی است.

مشاور در درک رفتار کمک می کند، مشکلات رفتاری و مشکلاتی که ممکن است به دلیل محیط نامناسب خانه یا مدرسه وجود داشته باشد یا هر مشکل عاطفی که ممکن است دلیل عملکرد ضعیف کودک در مدرسه باشد را بررسی می کند.

متخصص اطفال/ متخصص مغز و اعصاب اطفال: اگر کودک مشکوک به ناتوانی یادگیری باشد، متخصص اطفال باید عملکرد کودک را در مدرسه جویا شود و والدین را راهنمایی کند تا ارزیابی روانی-آموزشی فرزندشان انجام شود. متخصص اطفال همچنین ممکن است به والدین و معلم کلاس در مورد مفید بودن آموزش کمکی مشاوره دهد. یک متخصص مغز و اعصاب اطفال تاریخچه بالینی دقیقی را ثبت می کند و یک معاینه فیزیکی کامل برای رد بیماری های پزشکی مانند کم کاری تیروئید، مسمومیت مزمن با سرب انجام می دهد. و اختلالات عصبی مانند فلج مغزی، بیماری ویلسون، ADHD. بررسی مسائل رفتاری در مدرسه و خانه.

روانپزشک کودک: روانپزشک علائم ADHD را بررسی می کند زیرا ممکن است با هر نوع ناتوانی یادگیری همراه باشد. روانپزشک همچنین سایر اختلالات را که ممکن است دلیل عملکرد ضعیف تحصیلی باشد بررسی می کند.