یکپارچگی حسی، رویکردی برای بیش فعالی و اوتیسم؟

یکپارچگی حسی بخش مهمی از رشد شماست – به تعریف همه چیز از نحوه دیدن و شنیدن چیزها در جهان گرفته تا نحوه وجود بدن شما در فضا و موارد دیگر کمک می کند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که از 5٪ تا 16.5٪ از مردم چالش های پردازش حسی را تجربه می کنند، به ویژه در افرادی که دارای شرایطی مانند اختلال طیف اوتیسم هستند.

در زیر، همه چیزهایی را که باید در مورد یکپارچگی حسی و اختلال پردازش حسی بدانید، بررسی خواهیم کرد، از جمله اینکه چگونه درمان یکپارچگی حسی ممکن است به مدیریت علائم چالش های حسی کمک کند.

یکپارچگی حسی چیست؟

یکپارچگی حسی، که به عنوان پردازش حسی نیز شناخته می شود، فرآیندی است که توسط آن مغز اطلاعاتی را که حواس ما ارائه می دهد، تشخیص می دهد و به آن پاسخ می دهد. بنابراین، این بدان معناست که ما چگونه چیزهایی را که می بینیم، می چشیم، بو می کنیم، لمس می کنیم یا می شنویم پردازش یا ادغام می کنیم – و همچنین وضعیتی که بدن ما در فضا قرار دارد.

در حالی که هشت حس وجود دارد که پردازش حسی را تشکیل می دهند، به طور خاص سه سیستم وجود دارد که بیشتر تحت تأثیر اختلالات حسی قرار می گیرند:

لمسی: سیستم لمسی ما اطلاعات گیرنده‌های پوست را پردازش می‌کند و طیف گسترده‌ای از حس‌های “لامسه” مانند فشار، دما و درد را به ما می‌دهد.
حس عمقی: سیستم حس عمقی ما شامل آگاهی ما از بدن خود از طریق چیزهایی مانند ماهیچه ها و مفاصل است که به مغز ما می گوید در کجای فضا هستیم.
دهلیزی: سیستم دهلیزی ما حرکت و تعادل ما را با استفاده از مجموعه ای پیچیده از اندام های داخل گوش داخلی پردازش می کند.

یکپارچگی حسی چه ارتباطی با اوتیسم دارد؟

تحقیقات نشان داده است که اختلال طیف اوتیسم (ASD) ممکن است نحوه پردازش اطلاعات حسی افراد را تغییر دهد. در واقع، بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روانپزشکی آمریکا، ویرایش پنجم (DSM-5)، کم واکنشی و/یا بیش واکنشی به ورودی حسی یکی از معیارهای تشخیص ASD است.

یک متاآنالیز اولیه متشکل از 14 مطالعه مختلف، ارتباط قابل توجهی را بین ASD و تغییرات در یکپارچگی حسی، از جمله حساسیت بیش از حد و حساسیت به علائم حسی نشان داد.

در یکی دیگر از مطالعات جدیدتر در سال 2020، محققان علائم حسی را در بیش از 650 بزرگسال اوتیستیک با استفاده از چیزی به نام ضریب ادراک حسی کوتاه (SPQ-Short) – ابزاری که می‌تواند برای اندازه‌گیری حساسیت‌های حسی استفاده شود، بررسی کردند. بر اساس نتایج این مطالعه، بزرگسالان اوتیستیک نسبت به بزرگسالان نوروتیپیک، به‌ویژه زنان، حساسیت حسی بالاتری را تجربه می‌کنند.

اختلال یکپارچگی حسی چیست؟

در حالی که برخی از افراد به روشی که ورودی حسی را تجربه می کنند، اختلال عملکرد را نیز تجربه می کنند، اختلال یکپارچگی حسی در واقع یک اختلال تعریف شده در DSM-5 نیست. در واقع، آکادمی اطفال آمریکا به طور خاص توصیه می کند که از تشخیص اختلال پردازش حسی و در عوض در نظر گرفتن سایر علل یا شرایط زمینه ای (مانند ASD) جلوگیری شود.

با این حال، طبقه بندی تشخیصی سلامت روان و اختلالات رشدی دوران نوزادی و اولیه (DC: 0-3) دارای طبقه بندی برای مشکلات مربوط به حس است. طبق ICDL-DMIC، سه نوع اختلال پردازش حسی عبارتند از:

• مشکلات تعدیل حسی: این چالش‌ها با واکنش بیش از حد/ کم واکنش‌پذیری به ورودی حسی یا جستجوی حسی مشخص می‌شوند.
• مشکلات تمایز حسی: این چالش‌ها می‌توانند در شناسایی یا تشخیص انواع ورودی‌های حسی با مشکل مواجه شوند.
• مشکلات حرکتی مبتنی بر حس: این چالش‌ها با مشکلات حرکت یا تثبیت بدن و تغییر در تون یا تنش عضلانی مشخص می‌شوند.

علائم مشکلات پردازش حسی چیست؟

هنگامی که فردی مشکلات پردازش حسی دارد، بسته به نوع مشکلات حسی که تجربه می کند، علائم او می تواند متفاوت باشد.

مشکلات مدولاسیون حسی

اختلال تعدیل حسی معمولاً با حساسیت بیش از حد یا کم‌حساسیت به ورودی‌های حسی – یا ولع تجربه‌های حسی مشخص می‌شود.

حساسیت بیش از حد

اگر فردی حساسیت بیش از حد را تجربه کند، به احتمال زیاد تحت تأثیر احساسات حسی معمولی قرار می گیرد. علائم حساسیت بیش از حد ممکن است به شرح زیر باشد:

• حساسیت به برخی از مناظر، صداها، بوها یا سایر حواس
• اجتناب از تجربیات حسی قوی
• اضطراب در نتیجه تحریک بیش از حد از ورودی حسی
• حساسیت به احساسات خاص لمسی (دفاع لمسی)
• واکنش بیش از حد به حرکات بدن (ناامنی گرانشی)

حساسیت کم

اگر فردی نسبت به ورودی های حسی حساسیت کمتری داشته باشد، با تاخیر یا کاهش پاسخ به ورودی مواجه می شود. علائم حساسیت کم ممکن است به شرح زیر باشد:

• کاهش هوشیاری و توجه به محرک های حسی
• افزایش آستانه برای تحمل احساسات، مانند درد
• مشکل در حرکت، هماهنگی و حتی وضعیت بدن
• تفاوت در پاسخ به تعاملات اجتماعی (معمولاً نسبت به دیگران کمتر پاسخگو است)

حسی جویی

مشکلات تعدیل حسی همچنین می‌تواند باعث جستجوی حسی شود که نیاز فزاینده‌ای به تجارب حسی است. جستجوی حسی می تواند علائمی مانند میل شدید به احساسات مختلف (با ارجحیت شدید برای برخی احساسات)، مشکل در انجام وظایف، خودکنترلی کمتر و حتی مشکلات رفتاری ایجاد کند.

مشکلات تمایز حسی

اختلال تمایز حسی با مشکلاتی در تفسیر انواع مختلف ورودی‌های حسی تعریف می‌شود. به طور کلی، بسته به نوع تمایز حسی که وجود دارد، این می تواند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کند:

• اختلال تمایز بینایی، بینایی را تحت تأثیر قرار می دهد
• اختلال تمایز شنوایی بر شنوایی تأثیر می گذارد
• اختلال تمایز لمسی بر لمس تأثیر می گذارد
• اختلال تمایز بویایی بر بو تأثیر می گذارد
• اختلال تمایز چشایی بر طعم تأثیر می گذارد
• اختلال تشخیص دهلیزی بر حرکت بدن تأثیر می گذارد
• اختلال تشخیص عمقی مفاصل و عضلات را تحت تاثیر قرار می دهد
• اختلال تمایز بینابینی بر احساسات درونی تأثیر می گذارد

چالش های حرکتی مبتنی بر حس

اختلالات حرکتی مبتنی بر حس با چالش های حسی مشخص می شود که منجر به تغییر در وضعیت بدن و حرکت بدن می شود. معمولاً این می‌تواند علائمی مانند مشکلات در حرکات بدن، مهارت‌های حرکتی ظریف و روتین‌هایی را ایجاد کند که شامل حرکت دادن بدن به روش خاصی است.

در اختلال حرکتی مبتنی بر حس، علائم بسته به نوع فرعی متفاوت است:

اختلال عملکرد وضعیتی: این امر باعث ایجاد مشکل در تثبیت بدن هنگام حرکت یا استراحت می شود که منجر به علائمی مانند کاهش کنترل حرکت، هماهنگی ضعیف و مشکل در مواردی مانند ایستادن، نشستن، خم شدن و باز کردن مفاصل می شود.

دیسپراکسی: این مشکل در برنامه ریزی و اجرای حرکتی ایجاد می شود، که منجر به افزایش مشکل در یادگیری یا انجام کارهای جدید و کاهش مهارت های حرکتی ظریف می شود، که اغلب باعث می شود فرد «دست و پا چلفتی» به نظر برسد.

یکپارچگی حسی چگونه ارزیابی می شود؟

یکپارچگی حسی را می توان با استفاده از مشاهدات پزشکان و ابزارهای ارزیابی، مانند مواردی که در زیر توضیح داده شده است، ارزیابی کرد.

تست های عملی حسی و یکپارچه سازی (SIPT)

SIPT گروهی از 17 تست است که استاندارد طلایی برای تشخیص شرایط پردازش حسی در کودکان 4 تا 8 سال و 11 ماه در نظر گرفته می شود. علاوه بر تست لمسی، دهلیزی و حس عمقی، SIPT همچنین شامل تست‌های مربوط به پراکسیس، هماهنگی، ادراک و غیره است.

نمایه حسی (SP)

SP و SP2 مسائل مربوط به پردازش حسی را با استفاده از یک رویکرد دو طرفه آزمایش می کند که آستانه های حسی و پاسخ های رفتاری را آزمایش می کند. این دو آزمایش می‌توانند به پزشکان کمک کنند تا مشخص کنند که فرد چه نوع الگوهای پردازشی ممکن است داشته باشد، مانند اجتناب‌گر حسی، جستجوی حسی یا چیز دیگری.

اندازه گیری پردازش حسی (SPM)

SPM، که هم برای کودکان 3 تا 10 ساله و هم برای کودکان پیش دبستانی (SPM-P) قابل استفاده است، ابزار دیگری است که برای ارزیابی پردازش حسی استفاده می شود. با این حال، این ابزار نه تنها بر روی تست حسی استاندارد (لمسی، دهلیزی، و حس عمقی) بلکه بر مشارکت اجتماعی نیز تمرکز دارد.

ارزیابی میلر برای کودکان پیش دبستانی (MAP)

MAP یک جایگزین کوتاه تر و آسان تر برای SIPT است که می تواند برای ارزیابی چالش های حسی در کودکان پیش دبستانی استفاده شود. مانند SIPT، آزمون MAP برای چالش های لامسه، دهلیزی، و حس عمقی و همچنین سایر تاخیرهای یادگیری که ممکن است باعث ایجاد مشکلات در تکمیل وظایف کلاس شود، انجام می دهد.

پرسشنامه تجربه حسی 3.0 (SEQ-3.0)

SEQ-3.0 – و همچنین یک آزمون مشابه، پرسشنامه حساسیت حسی تجدید نظر شده – هر دو می توانند برای کمک به شناسایی هر گونه چالش حسی بالقوه در کودکان مبتلا به ASD یا سایر ناتوانی های یادگیری مورد استفاده قرار گیرند.

درمان مشکلات یکپارچگی حسی چیست؟

یکپارچگی حسی آیرس (ASI) یکی از روش‌های درمانی بسیار مورد تحقیق برای چالش‌های یکپارچگی حسی است. ASI که توسط دکتر A. Jean Ayres در سال 1989 ابداع شد، سیستمی است که نه تنها شامل یک تئوری یکپارچگی حسی است، بلکه ابزارهایی برای کمک به تشخیص و درمان اختلالات پردازش حسی نیز دارد.

ASI، که توسط کاردرمانگران آموزش دیده (OTs) انجام می شود، از فعالیت های خاصی برای کمک به بهبود یکپارچگی حسی استفاده می کند:

• تقویت مهارت های برنامه ریزی حرکتی و پردازش حسی برای حواس آسیب دیده
• حمایت از “سازمان خود” در حالی که حرکت بدن را تشویق می کند
• ایجاد فعالیت های متمرکز، با تجهیزات خاص، برای کمک به بهبود رفتار

ASI برای کودکان پیش دبستانی (سنین 3 تا 5 سال) و دانش آموزان راهنمایی (6 تا 11 سال) برای کمک به بهبود ارتباطات اجتماعی، شناخت، توانایی تحصیلی، توانایی حرکتی و غیره بهترین کار را دارد. همچنین می تواند برای نوجوانان 12 تا 14 ساله، به ویژه برای مهارت های اجتماعی، رفتاری و مهارت های حرکتی موثر باشد.

در برخی موارد، بزرگسالان نیز ممکن است از درمان‌های ASI مناسب بهره ببرند – به‌ویژه در زمینه‌های برنامه‌ریزی حرکتی، تعاملات اجتماعی، و خودسازی.

چشم انداز کودکان با چالش های یکپارچگی حسی چیست؟

تحقیقات اولیه در مورد چالش های پردازش حسی نتایج بالقوه امیدوارکننده ای را برای درمان یکپارچگی حسی، به ویژه در کودکان نشان داد.

به عنوان مثال، یک مطالعه آزمایشی اولیه در سال 2013 نشان داد که درمان یکپارچگی حسی فردی در بهبود علائم حسی در کودکان اوتیستیک با نیازهای حمایتی بالاتر مؤثرتر از گروه درمانی است.

با این حال، طبق بررسی اخیر منتشر شده در سال 2020، تحقیقات در مورد مزایای درمان یکپارچگی حسی همچنان محدود است. نویسندگان گزارش می دهند که در حالی که برخی از مطالعات نتایج امیدوارکننده ای را برای گروه های خاصی از افراد نشان داده اند، قطعاً تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

با این حال، برای افرادی که دارای چالش های حسی هستند، درمان های یکپارچه سازی حسی ممکن است نه تنها به بهبود علائم، بلکه کیفیت کلی زندگی کمک کند.

تکنیک‌های درمان یکپارچه‌سازی حسی

فعالیت های مبتنی بر بازی: بازی رسانه اصلی مورد استفاده در SIT است. کاردرمانگران فعالیت های بازیگوشی را طراحی می کنند که شامل تجربیات حسی مختلف می شود تا توانایی های پردازش حسی کودک را به چالش بکشد. این فعالیت ها ممکن است شامل بازی با تاب، ترامپولین، توپ های بزرگ و سایر تجهیزاتی باشد که ورودی حسی را فراهم می کند.

چرخش و چرخیدن: فعالیت های چرخش معمولاً برای ارائه ورودی دهلیزی (تعادل و حرکت) استفاده می شود. این فعالیت ها می تواند به کودکان کمک کند تا سطح برانگیختگی خود را تنظیم کنند و تعادل و هماهنگی خود را بهبود بخشند.

فعالیت‌های فشار عمیق: فعالیت‌های فشار عمیق، مانند فشردن یا پیچیدن کودک در یک پتو، ورودی حس عمقی را ارائه می‌دهد که به کودک کمک می‌کند تا هوشیاری بدن و پاسخ‌های آرام‌بخش را توسعه دهد.

پروتکل مسواک زدن: پروتکل مسواک زدن Wilbarger شامل استفاده از یک برس جراحی نرم برای اعمال فشار عمیق به پوست کودک است. اعتقاد بر این است که این تکنیک حالت دفاعی لمسی را کاهش می دهد و پردازش حسی را بهبود می بخشد.

جلیقه ها و پتوهای وزن دار: جلیقه ها و پتوهای وزن دار برای ارائه فشار عمیق و ورودی حس عمقی استفاده می شوند. آن‌ها می‌توانند به کودکان کمک کنند که بیشتر متمرکز و متمرکز شوند.

گوش دادن درمانی: گوش دادن درمانی شامل استفاده از موسیقی ویژه طراحی شده برای تحریک سیستم شنوایی کودک است. اعتقاد بر این است که پردازش حسی و خود تنظیمی را افزایش می دهد.

تحریک بصری: فعالیت‌هایی که شامل تحریک بصری می‌شوند، مانند ردیابی اجسام متحرک یا بازی با نورهای رنگارنگ، می‌توانند به بهبود پردازش بصری و توجه کمک کنند.

فعالیت‌های حرکتی دهان: فعالیت‌های حرکتی دهان، مانند جویدن یا دمیدن حباب‌ها، می‌تواند به بهبود پردازش حسی دهان و پشتیبانی از مهارت‌های گفتاری و تغذیه کمک کند.

اصلاحات محیطی: کاردرمانگران ممکن است اصلاح محیط کودک را برای کاهش حواس پرتی حسی یا ایجاد فرصت هایی برای کاوش حسی توصیه کنند.

رژیم غذایی حسی: رژیم غذایی حسی یک برنامه شخصی است که شامل فعالیت‌های حسی در طول برنامه‌های روزانه کودک می‌شود تا نیازهای حسی او را برآورده کند و مشارکت در فعالیت‌های روزانه را افزایش دهد.

مشکلات تحت درمان با یکپارچگی حسی

درمان یکپارچگی حسی (SIT) برای درمان شرایطی مانند اختلال طیف اوتیسم (ASD)، اختلال کمبود توجه، بیش فعالی (ADHD)، اختلال پردازش حسی (SPD)، اختلال هماهنگی رشدی (DCD)، ناتوانی های یادگیری، ناتوانی های ذهنی، اختلالات رفتاری استفاده می شود و همچنین تأخیر در مهارت های حرکتی، اختلالات اضطرابی و تأخیر در رشد. هدف آن رسیدگی به مشکلات در پردازش حسی، بهبود پاسخ‌های انطباقی و بهبود عملکرد کلی است. SIT اغلب در ترکیب با سایر درمان ها و مداخلات متناسب با نیازهای هر فرد استفاده می شود.

نقش کاردرمانی کودکان

کاردرمانگران کودکان نقش حیاتی در ارتقای توانایی های عملکردی و مشارکت کودکان در فعالیت های روزانه دارند. آنها ارزیابی هایی را برای شناسایی نقاط قوت و چالش های کودک مربوط به مهارت های حرکتی، پردازش حسی و خودتنظیمی انجام می دهند. بر اساس این ارزیابی‌ها، آنها برنامه‌های مداخله فردی را برای رسیدگی به نیازهای منحصربه‌فرد کودک ایجاد می‌کنند. کاردرمانگران ممکن است از درمان یکپارچگی حسی برای بهبود پردازش حسی استفاده کنند و روی توسعه مهارت های حرکتی ظریف و درشت برای تقویت استقلال کودک کار می کنند. آنها ممکن است تجهیزات تطبیقی ​​یا فناوری کمکی را برای حمایت از کودکان با چالش های جسمی یا شناختی توصیه کنند. همکاری با والدین، مراقبان و سایر متخصصان برای اطمینان از رویکردی جامع به مراقبت از کودک ضروری است. اطفال

کاردرمانگران ممکن است در مدارس کار کنند یا خدمات مداخله زودهنگام را برای نوزادان و کودکان خردسال ارائه دهند. هدف آنها ارتقای رشد، استقلال و کیفیت زندگی بهینه برای کودکان و خانواده هایشان است.

توصیه ها

پزشکان اطفال نباید از اختلال پردازش حسی به عنوان تشخیص استفاده کنند. هنگامی که این علائم حسی وجود دارند، سایر اختلالات رشدی – به ویژه، اختلالات طیف اوتیسم، اختلال کمبود توجه / بیش فعالی، اختلال هماهنگی رشد و اختلال اضطراب – باید در نظر گرفته شوند و به طور کامل ارزیابی شوند، معمولاً با ارجاع (ها) مناسب به یک رشد و نمو و متخصص اطفال رفتاری، روانپزشک کودک یا روانشناس کودک

پزشکان اطفال باید اطلاعات محدودی در مورد استفاده از درمان‌های مبتنی بر حس برای مشکلات رشدی و رفتاری دوران کودکی را تشخیص دهند و با خانواده‌ها ارتباط برقرار کنند.

اگر متخصص اطفال کودکی را ویزیت کند که درمانگرش از درمان‌های مبتنی بر حس استفاده می‌کند، پزشک اطفال می‌تواند نقش مهمی در آموزش خانواده‌ها داشته باشد که چگونه تشخیص دهند که آیا درمان مؤثر است یا خیر.

متخصصان اطفال باید به خانواده ها اطلاع دهند که کاردرمانی یک منبع محدود است، به ویژه تعداد جلسات موجود از طریق مدارس و پوشش بیمه. خانواده، متخصص اطفال و سایر پزشکان باید با یکدیگر همکاری کنند تا درمان را بر اساس تأثیراتی که مشکلات حسی بر توانایی کودک در انجام وظایف روزمره دوران کودکی دارد، اولویت بندی کنند.

نتیجه

در نتیجه، درمان یکپارچگی حسی (SIT) یک مداخله سودمند بر اساس نظریه پردازش حسی آیرس است که توسط کاردرمانگران کودکان برای رسیدگی به مشکلات حسی در کودکان مبتلا به اختلالات رشدی مختلف ارائه شده است. تکنیک‌های SIT، مانند فعالیت‌های مبتنی بر بازی، تاب خوردن، فشار عمیق، مسواک زدن و غیره، یک رویکرد جامع را ارائه می‌دهند. SIT می تواند به کودکان مبتلا به بیماری هایی مانند اختلال طیف اوتیسم، ADHD و مشکلات پردازش حسی کمک کند و عملکرد بهتر و کیفیت زندگی را ارتقا دهد. همکاری بین درمانگران، والدین و متخصصان مراقبت های بهداشتی برای مراقبت شخصی و نتایج موثر حیاتی است.