درمان اضطراب کودکان + نشانه ها و علائم

اضطراب یک پاسخ طبیعی به استرس است و هم در بزرگسالان و هم در کودکان اتفاق می افتد. اختلال اضطراب در کودکان یک وضعیت پزشکی است که شامل سطوح منظم و بالایی از اضطراب است که کنترل آن دشوار است.

اختلال اضطراب ممکن است در توانایی کودک برای درگیر شدن در فعالیت های روزمره، مانند رفتن به مدرسه، معاشرت، یا حفظ روابط، اختلال ایجاد کند. انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا گزارش می دهد که 25.1 درصد از جوانان بین 13 تا 18 سال دارای اختلال اضطراب هستند.

آنها همچنین خاطرنشان می کنند که کودکانی که با اختلالات اضطرابی درمان نشده زندگی می کنند به احتمال زیاد در مدرسه عملکرد ضعیفی دارند، تجربیات اجتماعی را از دست می دهند و درگیر سوء مصرف مواد می شوند.

در این مقاله به بررسی انواع اضطراب در کودکان می پردازیم. ما همچنین علائم و درمان های موجود را بررسی می کنیم.

علائم و نشانه های اضطراب در کودکان

کودکی که مضطرب است ممکن است اغلب گریه کند، بخواهد مدرسه نرود یا خیلی تمایلی به ترک والدین خود نداشته باشد. همچنین ممکن است در موقعیت های اجتماعی ترسیده به نظر برسند، یا از صحبت با افراد دیگر یا شرکت در فعالیت های روزمره خودداری کنند.

علائم فیزیکی اضطراب شامل موارد زیر باشد:

• تکان دادن
• تنگی نفس
• دلشوره داشتن
• صورت داغ
• دست های لطیف
• دهان خشک
• ضربان قلب سریع
• کودکان همچنین ممکن است به سختی بخوابند، رویاهای بد ببینند، برای تمرکز تلاش کنند و سریع عصبانی یا آزرده شوند.
• برخی از کودکان اغلب از توالت استفاده می کنند یا می گویند که دچار معده درد مکرر می شوند.

انواع اضطراب در کودکان

یک کودک ممکن است انواع مختلفی از اضطراب را تجربه کند، از جمله:

اختلال اضطراب فراگیر

کودک مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (GAD) ممکن است در مورد طیف وسیعی از مسائل و موقعیت ها بسیار مضطرب باشد، از جمله:

• تکالیف مدرسه
• نمرات و امتحانات
• دوستان
• خانواده
• روابط
• در فعالیت هایی مانند موسیقی یا ورزش چقدر خوب عمل می کنند

یک کودک مبتلا به GAD نیز احتمالاً بیش از حد از کار و توانایی های خود انتقاد می کند..

اختلال پانیک

کودکی که مبتلا به اختلال پانیک تشخیص داده شود، دو یا چند حمله پانیک غیرمنتظره داشته است.

این حملات می توانند بدون هیچ محرک مشخصی اتفاق بیفتند. یک کودک همچنین ممکن است نگران حمله دیگری باشد، احتمالاً بیش از یک ماه پس از اولین حمله خود.

اختلال اضطراب جدایی در کودکان

اضطراب جدایی در کودکان 18 ماهه تا 3 ساله رایج است. این به اختلال اشاره نمی کند.

این اضطراب زمانی که والدین یا قیم اتاق را ترک می کنند یا دیگر قابل مشاهده نیستند، یک احساس نگرانی است. معمولاً می توان حواس کودک را از این احساس منحرف کرد.

اگر کودک بزرگتر هر زمان که یکی از اعضای خانواده اش را ترک می کند ناراحت می شود و اگر مدت زیادی طول بکشد تا آرام شود، ممکن است دچار اختلال اضطراب جدایی شده باشد. این اختلال در کودکان 7 تا 9 ساله شایع تر است و حدود 4 درصد از کودکان را تحت تاثیر قرار می دهد.

کودک مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است از رفتن به مدرسه، اردوگاه یا خانه دوستان خودداری کند. آنها ممکن است از کسی بخواهند که در هنگام خواب با آنها بماند. همچنین، زمانی که در کنار خانواده نیستند، ممکن است احساس دلتنگی شدید کنند.

اختلال اضطراب اجتماعی

کودک مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بیش از حد نگران تعامل با افراد دیگر است. آنها ممکن است در مورد ملاقات با افراد جدید یا فراخوانی در کلاس به شدت احساس اضطراب کنند.

لالی انتخابی

لالی انتخابی یک نوع شدید از اضطراب اجتماعی است. کودک مبتلا به لالی انتخابی ممکن است بیش از حد مضطرب باشد که در موقعیت های خاص صحبت کند، اگرچه ممکن است به راحتی با افرادی که به خوبی می شناسند صحبت کند.

گاهی اوقات، والدین یا مراقبان تنها زمانی متوجه می شوند که فرزندشان لالی انتخابی دارد که معلمان گزارش دهند که کودک از صحبت کردن در کلاس امتناع می کند.

چگونه در خانه به درمان اضطراب کودکان بپردازیم؟

حذف همه منابع اضطراب از زندگی کودک غیرممکن و اغلب نتیجه معکوس است.

• یک رویکرد بهتر این است که به کودک کمک کنید روش‌های مؤثر و سازنده‌ای برای کنار آمدن با موقعیت‌ها و فعالیت‌هایی که او را مضطرب می‌کند بیاموزد. این به مرور زمان سطح اضطراب آنها را کاهش می دهد.
• هنگامی که با کودک در مورد اضطراب او صحبت می کنید، روشی که یک فرد سؤالات خود را مطرح می کند بسیار مهم است. برخی از عبارات ممکن است باعث شود کودک روی اضطراب خود تمرکز کند.
• به جای این که بپرسید آیا در مورد یک موقعیت مضطرب هستند یا خیر، فرد می تواند یک سوال بدون پایان درباره احساس خود بپرسد.
• یک کودک همچنین ممکن است از صحبت کردن شخصی در مورد موقعیت ها با او سود ببرد. این می تواند به برخی از کودکان کمک کند که کنترل بیشتری بر موقعیت و واکنش هایشان نسبت به آن داشته باشند.
• همچنین موارد زیر نیز کمک کننده است:
• به کودک بیاموزید که علائم اضطراب از جمله علائم فیزیکی را تشخیص دهد.
• تا حد امکان به روال های معمولی پایبند باشید.
• سه نفس عمیق و آهسته را با کودک تمرین کنید.
• برای کودکان خردسال، حواس پرتی می تواند کمک کننده باشد. به عنوان مثال، اگر کودکی مضطرب است که با سایر اعضای خانواده بماند، انجام بازی هایی مانند “من جاسوس” می تواند کمک کند.
• از یک جعبه کفش خالی یا جعبه دستمال کاغذی یک “جعبه نگرانی” درست کنید. کودک می تواند نگرانی های خود را بنویسد و به جعبه بیاندازند.
• قبل از یک تغییر بزرگ، مانند جابجایی یا تغییر مدرسه، به کودک فرصت دهید تا با ایده خود سازگار شود و در مورد دلایل وقوع آن صحبت کند.
• برای آرام کردن کودک در هنگام حمله پانیک یا لحظه اضطراب، یک شی به او بدهید و از او بخواهید تا آنجا که ممکن است آن را با جزئیات توصیف کند.
• مدل سازی مکانیسم های مقابله ای خوب در خانه همچنین می تواند به کودک بیاموزد که چگونه با اضطراب خود کنار بیاید.
• لازم نیست والدین یا مراقبان همه اضطراب خود را از کودک پنهان کنند – با مدیریت استرس و اضطراب به روش های سالم، می توانند الگو باشند.

چه زمانی باید برای درمان اضطراب کودک به روانشناس مراجعه کرد؟

اگر کودک علائم اضطرابی را نشان می‌دهد که با تکنیک‌های مدیریت اضطراب در خانه تسکین نمی‌یابد، ممکن است ایده خوبی باشد که از روانشناسی مشاوره بگیرید. اگر اضطراب بر زندگی مدرسه یا روابط کودک تأثیر می گذارد، پزشک یا درمانگر می تواند کمک کند.

درمان های اضطراب کودکان

گزینه های درمانی احتمالی برای اضطراب دوران کودکی عبارتند از:

رواندرمانی اضطراب در کودکان

رواندرمانی، مانند مشاوره و درمان شناختی رفتاری (CBT)، گزینه های درمانی محبوب و موثر برای اضطراب در کودکان هستند.

به عنوان بخشی از CBT، یک متخصص سلامت روان می تواند به کودک در مورد اضطراب و چگونگی تأثیر آن بر بدن آموزش دهد. آنها همچنین می توانند به کودک یاد دهند که علائم و نحوه مدیریت آنها را بشناسد.

همچنین ممکن است کودک یاد بگیرد که فرآیندهای فکری خود را بازسازی کند و از روش هایی مانند تمرکز حواس، تنفس کنترل شده و آرام سازی پیشرونده عضلانی برای کاهش علائم استفاده کند.

داروهایی برای درمان اضطراب کودک

داروهای ضد افسردگی، درمان‌های رایجی هستند که برای طیف وسیعی از شرایط سلامت روان هستند.

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) یکی از گزینه‌های درمان اضطراب دوران کودکی هستند، زیرا عوارض جانبی زیادی ایجاد نمی‌کنند. آنها همچنین غیر اعتیادآور هستند.

SSRI ها با افزایش سطح سروتونین شیمیایی در مغز کار می کنند که با احساس شادی و رفاه مرتبط است.

برای یک کودک با اضطراب شدید، پزشک ممکن است بنزودیازپین ها را توصیه کند. آنها به اندازه گزینه های دیگر رایج نیستند، زیرا می توانند اعتیاد آور شوند. به همین دلیل، پزشک فقط بنزودیازپین ها را به صورت کوتاه مدت تجویز می کند.

به گفته نویسندگان یک مطالعه معتبر در سال 2015، ترکیبی از CBT و SSRI موثرتر از درمان فقط با درمان یا دارو به تنهایی بود.

خلاصه

درمان اختلال اضطراب یک فرآیند است و یافتن رویکرد مناسب برای کودک ممکن است زمان ببرد.

والدین و مراقبان می توانند به نشانه های جسمی و عاطفی توجه کنند و از کودک سؤالات باز بپرسند تا دریابند که آیا احتمالاً اضطراب را تجربه می کنند یا خیر.

کودکان می توانند با حمایت عزیزان و متخصصان سلامت روان مدیریت اضطراب خود را یاد بگیرند. اگر راهبردهای مراقبت در منزل کمکی نکنند، گفتار درمانی و دارو درمانی می تواند یک رویکرد درمانی موثر باشد.

منبع: