اختلالات بالینی آگورافوبیا، ترس از شلوغیآگورافوبیا چیست؟آگورافوبیا یک اختلال اضطرابی است. در شرایطی که فرار ممکن است دشوار باشد یا دسترسی به کمک سخت باشد، می تواند باعث ترس شدید شود. ممکن است فرد از بیرون رفتن یا دور بودن از خانه بترسد.این نام از کلمه یونانی باستان “اگورا” گرفته شده است که به محل تجمع یا بازار اشاره دارد.مردم اغلب آگورافوبیا را ترس از فضاهای باز اشتباه می دانند، اما پیچیده تر از این است. موقعیت‌ها یا مکان‌هایی که ممکن است باعث ایجاد ترس در افراد مبتلا به آگورافوبیا شوند، عبارتند از حمل‌ونقل عمومی، شلوغی و حومه‌های باز.برخی از افراد مبتلا به آگورافوبیا نیز حملات پانیک یا اختلال پانیک دارند. هنگامی که علائم شدید هستند، می توانند فرد را از ترک خانه خود باز دارند. آگورافوبیا می تواند در هر سنی ایجاد شود، اما علائم معمولاً در حدود 25 تا 35 سالگی ظاهر می شوند و زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کنند. فرد مبتلا به این نوع اختلال دارای احساسات مداوم اضطراب است که بر توانایی او برای عملکرد در زندگی روزمره تأثیر می گذارد. آگورافوبیا یک اختلال اضطرابی است که شامل ترس از قرار گرفتن در مکان هایی است که فرار از آن یا دریافت کمک دشوار است. احساس خجالت، درماندگی یا به دام افتادن می‌تواند باعث آگورافوبیا شود. برای مثال، ممکن است فردی یک یا چند مورد از این احساسات را در مناطق شلوغ یا دورافتاده یا روی پل ها یا وسایل نقلیه عمومی داشته باشد. آگورافوبیا می تواند پس از یک حمله پانیک در فرد ایجاد شود. به عنوان مثال، ترس از حملات بیشتر، ممکن است باعث شود فرد از انواع موقعیت هایی که در آن اولین حمله رخ داده است اجتناب کند. اگرچه آگورافوبیا ممکن است به دنبال اختلال هراس باشد، DSM-5 آنها را تشخیص های جداگانه ای در نظر می گیرد.افراد مبتلا به آگورافوبیا ممکن است برای بازدید از مکان های عمومی به کمک یک همراه نیاز داشته باشند. ممکن است احساس کنند که نمی توانند به تنهایی یا اصلاً خانه را ترک کنند.درمانپزشکان معمولاً آگورافوبیا را با ترکیبی از دارو درمانی و رفتار درمانی شناختی (CBT) که نوعی روان درمانی است، درمان می کنند. یک یا هر دو نوع داروی تجویزی زیر ممکن است کمک کند:مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین: این داروهای ضد افسردگی که به عنوان SSRI شناخته می شوند، ممکن است به آگورافوبیا کمک کنند، اما ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد تا شروع به کار کنند.بنزودیازپین ها: اینها داروهای آرامبخشی هستند که می توانند علائم اضطراب را در کوتاه مدت تسکین دهند. با این حال، خطر وابستگی به این داروها زیاد است. توجه به این نکته ضروری است که داروهای ضد افسردگی گاهی اوقات در ابتدا اثرات ناخواسته ای دارند که ممکن است علائم اختلال را بدتر به نظر برساند. افراد باید دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنند و در صورت نگرانی در مورد عوارض جانبی، از آنها راهنمایی بخواهند.روان درمانیدر یک قرار ملاقات روان درمانی، فرد با یک درمانگر کار می کند تا علل و علائم اضطراب خود را بررسی کند. در این فرآیند، فرد می تواند راه های جدیدی برای رویارویی با ترس های خود پیدا کند.CBT بر تغییر نحوه تفکر و واکنش فرد به شرایط خاص تمرکز دارد. فرد ممکن است یاد بگیرد:روش‌های جدید رویارویی با موقعیت‌هایی که علائم آنها را تحریک میکندروش های جدید مدیریت استرس و علائم آگورافوبیاتکنیک هایی برای مدیریت ترس، مانند تمرینات تنفس عمیقبرای کمک به فرد برای غلبه بر ترس خود، درمانگر ممکن است با پیاده روی کوتاهی از خانه با او شروع کند و به تدریج فاصله را در طول زمان افزایش دهد. این می تواند راهی امن برای مقابله با احساسات ناخواسته فراهم کند. درمان اولیه ممکن است به صورت آنلاین یا تلفنی انجام شود که باعث می شود فرد از خانه خود خارج شود.دوستان و عزیزان نیز می توانند با یادگیری در مورد آگورافوبیا، نشان دادن درک و تشویق فرد به برداشتن گام های جدید در زمانی که احساس آمادگی می کنند، کمک کنند.نکات خودمراقبتی برای مدیریت علائمبرخی از استراتژی های مفید برای افراد مبتلا به آگورافوبیا عبارتند از:درخواست کمک و پیروی از برنامه درمانی حاصلتمرین تکنیک های تمدد اعصابورزش منظمداشتن یک رژیم غذایی سالماجتناب از نوشیدنی های حاوی الکل یا کافئین، از جمله نوشابه های گازداراجتناب از مواد مخدر تفریحی چه چیزی باعث آگورافوبیا می شود؟آگورافوبیا می تواند به عنوان یک عارضه اختلال هراس، یک اختلال اضطرابی شامل حملات پانیک و لحظات ترس شدید ایجاد شود. این می تواند با مرتبط کردن حملات پانیک با مکان ها یا موقعیت هایی که در آن رخ داده اند و سپس اجتناب از آنها ایجاد شود.همه افراد مبتلا به آگورافوبیا سابقه حملات پانیک ندارند. در این موارد، ترس آنها ممکن است با مسائلی مانند ترس از جنایت، تروریسم، بیماری یا تصادف مرتبط باشد.علائمآگورافوبیا می تواند شامل ترکیبی از ترس ها، سایر احساسات و علائم فیزیکی باشد. همه اینها می تواند از خفیف تا شدید متفاوت باشد. برخی از افراد می توانند با پیروی از یک روال، علائم آگورافوبیا را مدیریت کنند. برای دیگران، می تواند به شدت ناتوان کننده باشد.با توجه به DSM-5، فرد مبتلا به آگورافوبیا معمولاً از موارد زیر می ترسد:با استفاده از حمل و نقل عمومیبودن در فضاهای بازبودن در فضاهای بستهدر صف ایستادنبودن در یک جمعیتتنها بودن بیرون از خانهعلاوه بر این، پزشک به دنبال ویژگی های زیر است:فرد از موقعیت محرک اجتناب می کند یا از حضور در آنجا بدون یک همراه مورد اعتماد خودداری می کند.دلیل اجتناب، ترس از ناتوانی در فرار، دریافت کمک یا مراقبت از خود در صورت بروز علائم خجالت‌آور یا هراس است.ترس و اضطراب با هر خطر واقعی که ممکن است وجود داشته باشد، تناسب ندارد.ترس و اضطراب باعث ناراحتی عمیق می شود و بر توانایی عملکرد فرد تأثیر می گذارد.هیچ توضیح دیگری برای ترس و اضطراب وجود ندارد.علائم باید پایدار باشند و فرد باید حداقل 6 ماه آنها را تجربه کرده باشد تا تشخیص داده شود.پزشک همچنین باید ثابت کند که علائم ناشی از اختلال دیگری مانند یک فوبیای خاص یا اختلال اضطراب اجتماعی نیست. آنها ممکن است آزمایش هایی را برای رد سایر شرایطی که می توانند باعث علائم شوند انجام دهند یا دستور دهند. امتیاز دهید. آگورافوبیااظطرابانزواپانیکدوری از اجتماعهراس