اختلال سلوک (CD) در کودکان و نوجوانان

اختلال سلوک چیست؟

اختلال سلوک (CD) یک وضعیت سلامت روان است که شامل الگوی ثابتی از رفتارهای پرخاشگرانه و نافرمانی است. کودکان و نوجوانان را تحت تاثیر قرار می دهد و به رفاه دیگران آسیب می‌رساند. با اشکال مختلف روان درمانی قابل درمان است. کودکان مبتلا به اختلال سلوک نیز اغلب قوانین و هنجارهای اجتماعی را زیر پا می گذارند. اختلال سلوک در طیفی از اختلالات رفتاری مخرب قرار دارد که شامل اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD) نیز می شود. در برخی موارد، ODD منجر به CD می شود.

اختلال سلوک اغلب در کنار سایر شرایط روانپزشکی رخ می دهد، از جمله:

• افسردگی
• اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD).
• اختلالات یادگیری

تفاوت بین اختلال سلوک و اختلال شخصیت چیست؟

اختلال شخصیت یک وضعیت سلامت روان است که شامل الگوهای طولانی مدت و مخرب تفکر، رفتار، خلق و خو و ارتباط با دیگران است. بیشتر اختلالات شخصیتی در سالهای نوجوانی شروع می شود که شخصیت بیشتر رشد می کند و بالغ می شود. در نتیجه، تقریباً تمام افرادی که مبتلا به اختلالات شخصیتی هستند، بالای 18 سال سن دارند. یک استثنا در این مورد، اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) است – تقریباً 80 درصد از افراد مبتلا به این اختلال تا سن 11 سالگی علائم را نشان می دهند. تفاوت زیادی بین اختلال سلوک (CD) و ASPD وجود ندارد، اما CD معمولاً در کودکان تشخیص داده می شود. اگر یک بزرگسال معیارهای هر دو شرایط را داشته باشد، یک متخصص سلامت روان به جای CD به او تشخیص ASPD می دهد.

اختلال سلوک چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

اختلال سلوک بر کودکان و نوجوانان تأثیر می گذارد. ممکن است قبل از 10 سالگی زودرس شروع شود، اما معمولاً در نوجوانی (بین 10 سالگی تا 19 سالگی) ایجاد می شود. این عارضه در کودکان پسر شایع تر از دختر است.

علائم و نشانه های اختلال سلوک چیست؟

رفتارهای مشخصه اختلال سلوک به تدریج در طول زمان ایجاد می شود. کودکان مبتلا به اختلال سلوک معمولاً تکانشی هستند و مدیریت آنها دشوار است. به نظر می رسد که آنها نگران احساسات دیگران نیستند.

چهار رفتار اصلی اختلال سلوک عبارتند از:

• تجاوز به حقوق افراد و حیوانات و یا  نقض حقوق اولیه دیگران.
• تخریب اموال.
• فریب دادن، دروغگویی و یا دزدی.
• نقض جدی قوانین.

علائم رفتار پرخاشگرانه نسبت به دیگران عبارتند از:

• قلدری.
• خشونت فیزیکی (احتمالاً با سلاح).
• دعواهای لفظی
• تهدید کننده.
• تحمیل فعالیت جنسی
• سرزنش دیگران به خاطر رفتار خود.
• صدمه زدن به حیوانات

علائم تخریب اموال عبارتند از:

• آتش زدن عمدی
• خرابکاری یا تخریب اموال دیگران.

نشانه های فریب، دروغ و دزدی عبارتند از:

• دروغ گفتن برای جلب لطف یا اجتناب از مسئولیت.
• سرقت از افراد یا فروشگاه ها.
• نفوذ به خانه ها یا مشاغل.

علائم نقض قوانین عبارتند از:

• شکستن قوانین بدون دلیل روشن
• به مدرسه نرفتن (سرگرمی).
• فرار از خانه
• به طور مکرر قوانین تعیین شده توسط والدین خود را زیر پا می گذارند.

سایر علائم شایع اختلال سلوک عبارتند از:

• مصرف زیاد الکل و یا مصرف مواد سنگین.
• درگیر شدن در رابطه جنسی مکرر و پرخطر.
• به راحتی ناامید می شوند.
• هیچ تلاشی برای پنهان کردن رفتارهای پرخاشگرانه خود انجام نمی دهند.
• عدم ابراز پشیمانی از اعمال خود.
• مشکل در ایجاد و حفظ دوستی.

توجه به این نکته مهم است که رفتارهای سرکش گاه به گاه در دوران کودکی و نوجوانی رایج است. علائم و نشانه هایی که منجر به تشخیص اختلال سلوک می شود، الگوی مخرب و تکراری را نشان می دهد.

علائم اختلال سلوک در بزرگسالان

بزرگسالانی که اختلال سلوک دارند ممکن است در حفظ شغل یا حفظ روابط با مشکل مواجه شوند. آنها ممکن است مستعد رفتار غیرقانونی یا خطرناک باشند. علائم اختلال سلوک در بزرگسالان ممکن است به عنوان اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده شود.

چه چیزی باعث اختلال سلوک می شود؟

محققان مطمئن نیستند که دقیقاً چه چیزی باعث اختلال سلوک (CD) می شود، اما فکر می کنند که این یک امر پیچیده است. ترکیبی از عوامل ژنتیکی بیولوژیکی و محیطی بر این امر موثر است.

عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی:

مطالعات مختلف نشان می دهد که برخی از ویژگی های CD می تواند ارثی باشد، از جمله رفتار ضد اجتماعی، تکانشگری، خلق و خوی، پرخاشگری و عدم حساسیت به تنبیه.
سطح بالای تستوسترون با پرخاشگری مرتبط است.
آسیب مغزی تروماتیک، تشنج و آسیب عصبی می تواند به پرخاشگری کمک کند.

عوامل والدین، خانوادگی و محیطی:

والدین نوجوانان مبتلا به CD اغلب درگیر مصرف مواد و رفتارهای ضد اجتماعی هستند. آنها همچنین اغلب مبتلا به ADHD، اختلالات خلقی، اسکیزوفرنی یا اختلال شخصیت ضد اجتماعی تشخیص داده می شوند.
محیط خانه فاقد ساختار و نظارت کافی همراه با درگیری های مکرر بین والدین می تواند منجر به رفتار ناسازگار در کودکان شود که می تواند منجر به CD شود.
کودکانی که به طور مکرر در معرض خشونت خانگی قرار می گیرند، بیشتر در معرض ابتلا به CD هستند.
زندگی در محیط های اجتماعی و اقتصادی پایین همراه با ازدحام و بیکاری منجر به استرس اقتصادی و اجتماعی با فقدان فرزندپروری کافی می شود. CD بر کودکانی که در محیط‌های اقتصادی پایین زندگی می‌کنند تأثیر می‌گذارد.
در دسترس بودن مواد مخدر و افزایش جرم و جنایت در محله کودک، خطر ابتلا به CD را افزایش می دهد.
توجه به این نکته مهم است که اختلال سلوک می تواند در کودکان خانواده های سالم و با عملکرد بالا رخ دهد.

اختلال سلوک چگونه تشخیص داده می شود؟

یک متخصص روان اختلال سلوک را با استفاده از معیارهای ارائه شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا تشخیص می دهد. آنها اختلال سلوک را در کودکان یا نوجوانانی که سه یا بیشتر از رفتارهای زیر را در 12 ماه گذشته نشان داده اند، علاوه بر حداقل یک مورد در شش ماه گذشته، تشخیص می دهند:

• پرخاشگری نسبت به افراد و یا حیوانات.
• تخریب اموال.
• فریب، دروغ یا دزدی.
• نقض جدی قوانین والدین.

این رفتارها باید به اندازه کافی قابل توجه باشد که عملکرد در روابط، خانه، مدرسه و یا محل کار را مختل کند. اگر فرزند شما علائم اختلال سلوک را نشان دهد، احتمالاً باید به روانشناس یا روانپزشک کودک و نوجوان مراجعه کند. این متخصصان سلامت روان از ابزارهای مصاحبه و ارزیابی ویژه طراحی شده برای ارزیابی وضعیت سلامت روان کودک استفاده می کنند. روانشناسان و روانپزشکان اغلب بر گزارش های والدین، خواهر و برادر، دوستان و معلمان کودک تکیه می کنند تا درک کاملی از رفتار کودک به دست آورند.

اختلال سلوک چگونه درمان می شود؟

درمان پیشرو برای اختلال سلوک (CD) اشکال متعدد روان درمانی برای کودک و خانواده شما و همچنین درمان مبتنی بر جامعه است.

درمان ها عبارتند از:

• آموزش مدیریت والدین: هدف این درمان آموزش والدین کودک برای تنظیم نظم و انضباط ثابت با پاداش مناسب برای رفتارهای مثبت است.
• روان درمانی: “روان درمانی” اصطلاحی است برای انواع تکنیک های درمانی که هدف آن کمک به فرد در شناسایی و تغییر احساسات، افکار و رفتارهای نگران کننده است. کار با یک متخصص بهداشت روان می تواند حمایت، آموزش و راهنمایی را برای فرد و خانواده اش فراهم کند. روان درمانی برای اختلال سلوک معمولاً نیاز به هدف قرار دادن زندگی خانوادگی و مدرسه با تمرکز بر بهبود پویایی خانواده، عملکرد تحصیلی و بهبود رفتار فرزند شما در زمینه محیط های مختلف دارد.
• آموزش مدیریت خشم: هدف از مدیریت خشم کاهش احساسات عاطفی کودک و برانگیختگی فیزیولوژیکی ناشی از خشم است. شما نمی توانید از شر چیزها یا افرادی که آنها را عصبانی می کنند خلاص شوید یا کاملاً از آنها دوری کنید، بنابراین آموزش مدیریت خشم به فرزند شما می آموزد که چگونه واکنش های خود را کنترل کند.
• روان درمانی فردی، مانند درمان شناختی رفتاری: درمان فردی برای کودک مبتلا به اختلال سلوک بر توسعه مهارت های حل مسئله، تقویت روابط از طریق حل تعارضات و یادگیری مهارت ها برای کاهش تأثیرات منفی در محیط خود متمرکز است.
• درمان مبتنی بر جامعه: این درمان شامل مدارس درمانی و مراکز درمانی مسکونی است که می توانند یک برنامه ساختاریافته برای کاهش رفتارهای مخرب ارائه دهند.
• دارو درمانی: ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی معمولاً از دارو برای درمان مستقیم اختلال سلوک استفاده نمی کنند، اما از آنجایی که سایر شرایط سلامت روان اغلب در کنار اختلال سلوک رخ می دهند، ممکن است فرزند شما از دارو برای مدیریت این شرایط بهره مند شود.

آیا می توان از اختلال سلوک پیشگیری کرد؟

در حال حاضر، هیچ راه شناخته شده ای برای پیشگیری از اختلال سلوک وجود ندارد، زیرا احتمالاً توسط ترکیب پیچیده ای از عوامل ایجاد می شود، اما بسیاری از مشکلات مرتبط با درمان ممکن است کاهش یابد. جستجوی کمک به محض ظاهر شدن علائم می تواند به کاهش اختلال در زندگی، خانواده و دوستی فرزند شما کمک کند. اختلال سلوک بستگی به این دارد که این وضعیت چقدر زود ایجاد شده و آیا درمان شده است.معمولاً رفتارهای مخرب رفتار در طول مدت متوقف می شود. در اوایل بزرگسالی، اما در حدود یک سوم موارد، ادامه می یابد. بسیاری از این موارد معیارهای اختلال شخصیت ضد اجتماعی را دارند. شروع زودرس این بیماری (قبل از 10 سالگی) با پیش آگهی ضعیف تر همراه است و به شدت با کاهش قابل توجه عملکرد مدرسه همراه است.

برخی از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک به سایر بیماری‌های روانی مبتلا می‌شوند، از جمله:

• اختلالات خلقی یا اضطرابی.
• اختلال علائم جسمی.
• اختلال مصرف الکل و یا اختلال مصرف مواد.
• اختلالات روان پریشی زودرس بزرگسالان.
• افسردگی و اختلال دوقطبی نیز ممکن است در سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی ایجاد شود.
• افکار خودکشی می تواند از عوارض این شرایط باشد. اگر فرزندتان در مورد خودکشی صحبت می کند یا تهدید به خودکشی می کند، دریافت فوری مراقبت های پزشکی بسیار مهم است.

مقاله مرتبط:چگونه باپرخاشگری کودکان مقابله کنیم؟

چگونه از کودک مبتلا به اختلال سلوک مراقبت کنم؟

اگر فرزندتان اختلال سلوک دارد، جدای از مراقبت های حرفه ای، می توانید به روش های زیر به او و خودتان کمک کنید:

• درباره اختلال سلوک، از جمله تحقیقات اخیر در مورد رویکردهای درمانی مؤثر، بیشتر بیاموزید.
• با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید، ترجیحاً فردی که در زمینه تشخیص و درمان اختلال سلوک آموزش دیده است.
• گزینه های درمانی موجود را بررسی کنید. درمان باید فردی باشد تا نیازهای کودک شما را برآورده کند و باید خانواده محور باشد.
• یک گروه یا سازمان حمایت خانواده در جامعه خود پیدا کنید.

چه زمانی کودک من باید در مورد اختلال سلوک به پزشک مراجعه کند؟

اگر کودک شما مبتلا به اختلال سلوک تشخیص داده شده است و رفتار او شدیدتر می شود یا زندگی خانوادگی یا مدرسه را مختل می کند، با متخصص سلامت روان او صحبت کنید. اگر کودک شما رفتاری از خود نشان می‌دهد که به دیگران آسیب می‌زند یا به خطر می‌اندازد، مانند سایر افراد یا حیوانات، یا خودش، مهم است که مراقبت‌های پزشکی فوری از او دریافت کنید.کودکان و نوجوانان نافرمان یا پرخاشگر می توانند برای والدین بسیار چالش برانگیز باشند. در حالی که برای کودکان خردسال و نوجوانان عادی است که هر از گاهی رفتاری سرکشی نشان دهند، رفتار پرخاشگرانه مکرر و مخل ممکن است نشان دهنده اختلال سلوک (CD) باشد.

شروع زودهنگام درمان برای اختلال سلوک مهم است و اولین قدم برای درمان، صحبت با متخصص سلامت روان است.