روانشناس - مشاوره روانشناسی آنلاین، مشاوره روانشناسی کودک، مشاوره اردواج و خانواده، مرکز مشاوره کودک و نوجوان، مشاوره تلفنی ازدواج و خانواده، دکتر روانشناس خوب
اگر به دنبال روانشناس خوب در محدوده تهرانپارس هستید مرکز روانشناسی ذهن آرا واقع در سیدخندان و قیطریه انتخاب خوبی برای ساکنین شرق تهران، از جمله تهرانپارس و نارمک است. در پایان این مقاله لیستی از دکتر روانشناس خوب برای شما فراهم کرده ایم.
اگر دنبال روانشناس در تهرانپارس هستید، قبل از اینکه روانشناس خود را انتخاب کنید به نکاتی که در ادامه مطلب آورده خواهد شد توجه کنید. انتخاب روانشناس خوب موضوع بسیار مهمی است و با سلامت روان شما و بهبود وضعیت زندگیتان سر و کار دارد. بنابراین نباید آن را سرسری بگیرید و ساده از کنارش بگذرید.
در این بخش از مقاله، نکاتی را برای انتخاب یک روانشناس خوب که باید به آن ها توجه کنید به صورت تیتروار و خلاصه توضیح می دهیم. برای انتخاب روانشناس خوب، به موارد زیر دقت کنید:
شاید مهم ترین نکته در انتخاب یک روانشناس خوب در تهرانپارس یا هرجای دیگر این است که بدانید نظر مراجعه کنندگان درباره آن روانشناس و خدماتش چیست. اگر مراجعه کنندگان یا بیماران از نحوه برخورد و روند درمان خود راضی بودند و نتیجه گرفته بودند، به احتمال قوی این روانشناس یک روانشناس خوب و قابل اعتماد است.
برخی از روانشناسان تنها در زمان مشاوره با مراجعان، به رشته خود می پردازند و در ساعات دیگر زندگیشان هیچ مطالعه و تلاشی در زمینه روانشناسی نمی کنند. چنین افرادی، نمی توانند روانشناس خوبی باشند.
روانشناس خوب کسی است که مدام در حال توسعه و به روز رسانی دانسته هایش باشد، مجله ها و مقالات تحقیقی جدید را بخواند و سعی کند دانش خود را افزایش دهد. گذشته از این، کسی که غیر از ساعات حضور در دفتر مشاوره، مشغول فعالیت هایی مثل تدریس و تحقیق در رشته خودش نیست، به احتمال زیاد علاقه چندانی هم به رشته و کارش ندارد و چنین کسی را نمی توان یک روانشناس خوب دانست. مرکز روانشناسی در تهرانپارس می تواند در زمینه های مختلف روانشناسی به شما کمک کند.
واقعیت این است که حوزه های روانشناسی آنقدر تخصصی و گسترده شده اند که در برخی از موارد مثل اختلالات خاص یا مشاوره در زمینه های خاص، اصلاً نمی توان از همه روانشناسان انتظار داشت در آن زمینه تخصص داشته باشند.
ممکن است یک روانشناس به طور تخصصی به اختلالات خواندن و نوشتن پرداخته باشد و در این زمنیه مهارت داشته باشد و روانشناس دیگر در زمینه درمان وسواس فکری عملی تخصص داشته باشد و روانشناس دیگری در درمان افسردگی مهارت داشته باشد. پس بهتر است قبل از اینکه روانشناس خود را انتخاب کنید، ببینید شخصی که می خواهید برای مشاوره پیش او بروید، چه تخصصی دارد.
منظور ما از تخصص لزوماً رشته درسی نیست بلکه گاهی یک فرد در زمینه ای خاص تجربه و مهارت فوق العاده ای کسب کرده است. مثلاً ممکن است یک روانشناس برای حل مشکلات اعتیاد توانا باشد و روانشناس دیگر در زمینه مشاور ازدواج برتری باشد. روانشناسان کلینیک روانشناسی ذهن آرا در حوزه های مختلفی تخصص دارند و می توانند در هر زمینه ای به شما کمک کنند.
همیشه نمی توان گفت کسی که سن بیشتری دارد مهارت بیشتری هم دارد و روانشناس باسابقه روانشناس بهتری است! اما اگر یک روانشناس با تجربه در تهرانپارس وجود داشته باشد و چند روانشناس کم تجربه تر که همگی از دیگر جهات با هم یکی هستند یعنی تخصص یکسانی دارند و مراجعه کنندگان از همه راضی هستند، بهتر است به روانشناس باسابقه تر و باتجربه تر مراجعه کنید مگر اینکه یکی از این روانشناس ها تخصصی مربوط با مشکل شما داشته باشد. در همین صفحه لیست روانشناس در تهرانپارس موجود است شما میتوانید سابقه و تجربه آنها را با توجه به رزومه بررسی کنید.
روانشناسی که بدون توجه به نوع اختلال و کمکی که می خواهد به مراجعه کننده خود بکند، تعداد زیادی جلسه مشاوره تجویز می کند، روانشناس خوبی نیست. روانشناس خوب کسی است که برای هر مراجع، باتوجه به نوع مسئله او و مشکلاتی که دارد تعداد جلسه تجویز کند.
روانشناس خوب اگر متوجه شد مشکل بیمارش بدون مصرف دارو برطرف نمی‌شود، باید صادقانه به بیمار بگوید شما نیازمند مصرف دارو هستید و باید به روانپزشک مراجعه کنید و تنها با مشاوره نمی‌توان مشکل شما را برطرف کرد. گاهی هم باید او را از لحاظ سلامت جسمی و تنظیم بودن هورمون‌ها و موارد دیگر بررسی کند و از او بخواهد با پزشک مشورت کند و آزمایش‌های لازم را بدهد. متخصصین کلینیک روانشناسی تهرانپارس درصورت نیاز شما را به پزشک متخصص ارجاع می دهند.
بعد از یک جلسه مشاوره یا مراجعه به روانشناس برای حل مسئله خود، نحوه تعامل او با خودتان را بسنجید. اگر نحوه برخورد او رضایت بخش بود و از ویژگی های خلقی او راضی بودید، احتمالاً پیش روانشناس خوبی رفته اید!.
احتمالاً این مهمترین ویژگی است، حداقل از نظر تعادل روانی حرفه ای این ویژگی به او اجازه می دهد تا احساسات خود را قاطعانه و مستقل با آنچه برای بیمار اتفاق می افتد تنظیم کند. البته خودکنترلی عاطفی به این معنا نیست که برخی از رویدادها روی روانشناس تاثیری نداشته باشد، زیرا در نهایت او فردی با احساسات و گذشته است، بلکه به او اجازه می دهد تا احساسات خود را در مواجهه با فرد تنظیم کند، زیرا به او پاسخ نمی دهد. با یک انفجار در سوگواری و عصبانی شدن. خودکنترلی عاطفی همچنین باعث ایجاد اعتماد به نفس در بیمار می شود و درمانگر به عنوان فردی با ثبات برای تکیه کردن در نظر گرفته می شود.
مراجعان باید اطلاعات خصصوصی و محرمانه زندگی خود را به راحتی با دکتر روانشناسی در میان بگذراند و این راحتی نیاز به ایجاد فضایی قابل اعتماد از جانب مشاور و درمانگر دارد. در نتیجه اعتماد کامل، ارتباط عمیقی میان مراجع و درمانگر شکل می گیرد.
آخرین ویژگی لازم، امانتداری است. اگر مراجع احساس کند نمی تواند به متخصص سلامت روان خود اعتماد کند، هرگز رابطه خوبی برقرار نخواهد شد. ایجاد یک رابطه بین مشتری و پزشک تنها راه برای ایجاد یک رابطه درمانی قابل اعتماد و موثر است.
در حالی که این ویژگی ها برای تبدیل شدن به یک روانشناس ضروری هستند، بسیاری دیگر وجود دارند که یک پزشک برجسته را می سازند. چیزهایی مانند همدلی، احترام، شهود خوب و مهارت‌های پرورش همه چیزهایی هستند که کاندیدای ایده‌آل برای روانشناس شدن را می‌سازند. اگر اینها مهارت‌ها و ویژگی‌هایی هستند که دارید، ممکن است بخواهید مسیرهای مختلفی را که میتوانید با مدرک روانشناسی دنبال کنید، بررسی کنید.
یک دکتر مشاوره خوب در تهرانپارس، می بایست برنامه درمانی انعطاف پذیری را برای هر مراجع ارائه دهد. این بدان معناست که نباید از برنامه درمانی دقیق و یکسانی پیروی کند و یا یک رویکرد مشخصی را برای همه افراد با ویژگی ها متفاوت مناسب بداند.
یک دکتر مشاوره خوب می تواند مسائل شخصی را از مسائل مراجع جدا کند. انتقال متقابل پدیده ای است که توسط فروید توصیف شده است و در آن موضوعات بیان شده توسط مشتری منجر به واکنش احساسی درمانگر می شود.وقتی مشاوران بتوانند واکنشی های شخصی خود را در مورد مسائل خود، شناسایی و مدیریت کنند، کمتر احتمال دارد در طول جلسات به آن مسائل واکنش نشان دهند و این امر هرگونه اثرات مضر در طی درمان را از بین می برد.
یک روانشناس نه تنها باید نسبت به فرد مقابل احساس همدردی کند، بلکه باید قدمی فراتر بگذارد و خود را به جای بیمار بگذارد تا احساسش را بکند و به آنچه فکر می کند فکر کند. فقط از این طریق می تواند واقعاً به دیگری کمک کند. شخص، زیرا این نگرش به او اجازه می دهد تا بزرگی مشکلی را که بیمار تجربه می کند درک کند. در واقع، چندین مطالعه آزمایشگاهی توانسته اند درک کنند که مغز افرادی که بسیار همدل هستند، واکنشی مشابه با کسانی که این مشکل را دست اول تجربه می کنند، نشان می دهد. مثل این است که هنگام خواندن یک کتاب در پوست شخصیت قرار می گیرید و همان ناامیدی، درد یا اندوه را احساس می کنید. اگر روانشناس نتواند همدلی کند، احتمالاً مشکل یا دلیل بیمار را به حداقل می رساند و در نهایت از تکنیک های درمانی نامناسب استفاده می کند.
مردم به روانشناس اعتماد می کنند، به طوری که اغلب حقایقی را به او می گویند که خلاف سیستم اعتقادات و ارزش های حرفه ای است. در چنین مواردی، روانشناس باید از گشودگی ذهنی کافی برخوردار باشد تا بفهمد چرا فرد به شیوه‌ای خاص رفتار می‌کند و به اندازه کافی مدارا می‌کند تا چنین رفتاری را بپذیرد. زمانی که روانشناس نتواند فرد مقابل خود را بپذیرد، علائم خارج از کلامی طرد می کند و در نهایت توسط بیمار تشخیص داده می شود که احساس راحتی نمی کند و احتمالا درمان را رها می کند.
این یکی از ویژگی های کمتر مورد توجه یک روانشناس است اما یکی از مهم ترین آنهاست. از طریق فرآیند درون نگری، روانشناس نه تنها حالت های عاطفی خود را برای درک انگیزه ها و خواسته های خود متعادل می کند، بلکه حتی به دنیای روان نیز نزدیکتر می شود. درون نگری، تنها ماندن با خود، سنگ بنای رشد شخصی است، اما همچنین کلیدی برای کشف نحوه عملکرد ذهن است.
روان درمانی اغلب یک فرآیند طولانی است که در آن معکوس ها رخ می دهد. برخلاف تصور بسیاری، عقب‌نشینی‌های بیماران بر روانشناس نیز تأثیر می‌گذارد، زیرا این بخش از فرآیند او را به زیر سؤال بردن روش یا حتی توانایی‌اش برای کنار آمدن با پرونده سوق می‌دهد. به همین دلیل و از آنجایی که مقابله با برخی از رفتارهایی که می تواند بر هر کسی تأثیر بگذارد همیشه آسان نیست، صبر یک ویژگی ضروری است که هر روانشناس باید داشته باشد.
برای اینکه یک متخصص سلامت روان موثر باشید باید صبر زیادی داشته باشید. در بسیاری از موارد شما به افراد کمک می‌کنید تا مسائل چالش برانگیز را حل کنند، که می‌تواند زمان زیادی را ببرد. مهم است که به مشتریان اجازه دهید با سرعت خود کار کنند و این می تواند بدون پشتکار زیاد یک کار دشوار باشد.
روانشناس باید اعتماد به نفس را القا کند تا مردم از گفتن مشکلاتی که احتمالاً جرأت نکرده اند برای کسی آشکار کنند، احساس راحتی کنند. این حس اعتماد را می توان از جزئیات کوچک شروع کرد، مانند حرکات بدن درمانگر تا دکور اتاق، اما اساس آن در سیستم ارزشی روانشناس قرار دارد. وقتی فردی احساس می کند که حرفه ای اعتماد به نفس دارد، خودش را به خوبی می شناسد، اهداف روشنی دارد و با آنچه فکر می کند سازگار است، آن شخص متکی می شود و خودش را به روی آن روانشناس باز می کند.
کلمه ابزار اولیه کار روانشناختی است، اما مهارت های ارتباطی به این محدود نمی شود. روانشناس قبل از هر چیز باید شنونده خوبی باشد، باید مراقب زبان بدن بیمار باشد تا بتواند آن را رمزگشایی کند و ایمان و آرامش را از طریق حرکات خود منتقل کند.
یکی از مهم ترین مجموعه مهارت هایی که یک روانشناس باید داشته باشد، مهارت های ارتباطی خوب است. آنها باید بتوانند با مشتریان، سایر متخصصان بهداشت روان و پزشکی، کارکنان و سایر افراد مهم ارتباط برقرار کنند. آنها باید بتوانند افکار و برنامه های عملی خود را به طور مؤثر به اشتراک بگذارند.
برای اینکه هر متخصص سلامت روان بتواند به مراجعان خود کمک کند، باید بتواند اطلاعاتی را که جمع آوری می کند، استنتاج کند، تجزیه و تحلیل و بررسی کند. روانشناس بودن چیزی فراتر از گوش دادن به مشکلات مردم است. آنها باید داده هایی را در مورد فرد یا خانواده ای که به دنبال کمک هستند جمع آوری کنند و از آن اطلاعات برای کمک به ایجاد راه حل هایی برای تغییر استفاده کنند.
بیشتر تمرینات روانشناختی فراتر از صحبت کردن و انجام مشاهدات دقیق است. اکثر روانشناسان می توانند اطلاعات زیادی در مورد یک فرد یا خانواده به سادگی با مشاهده تعاملات آنها جمع آوری کنند. چیزهایی مانند زبان بدن، حالات چهره و رفتار می توانند داستانی بسیار بزرگتر از کلمات را بیان کنند.
بسیاری از اوقات، افراد و خانواده‌ها به دلیل نداشتن مهارت‌های لازم برای حل مشکلاتی که خود تجربه می‌کنند، از روانشناس کمک می‌گیرند. به همین دلیل است که یک روانشناس باید مهارت حل مسئله عالی داشته باشد. گاهی اوقات راه حل مشکلات ساده است، اما در بسیاری از موارد رسیدن به یک راه حل نیاز به خلاقیت و نبوغ دارد.
روانشناس خوب شنونده خوبی است و در جلسه مشاوره این حس را به شما می دهد که حرفهایتان شنیده و به شما توجه می شود. او در طول جلسه با گوشی خود سرگرم نیست یا مدام به تلفن یا موبایل پاسخ نمی دهد و تمام حواسش به شما و صحبت های شماست.
اولین و بدیهی ترین مهارتی که هر روانشناسی باید داشته باشد این است که بتواند با دیگران به خوبی ارتباط برقرار کند. او به احساسات و افکار دیگران توجه می کند و با مراجع خود گرم و دوستانه برخورد می کند و در جلسه درمان بر مراجع تمرکز می کند نه خودش.
مشاور روانشناسی، باید بتواند سخنان خود را به روشنی بیان کنند. آن ها نه تنها باید تکنیک های درمانی را به مراجعین آموزش دهند، بلکه می بایست درک مراجع از سخنان خود را نیز ارزیابی کنند. آموزش صحیح و ارزیابی دقیق نیاز به یادگیری مهارت های بین فردی دارد.
روانشناس خوب در تهرانپارس غربی یا شرقی قابل اعتماد است و تمامی حرف هایی که به او می زنید را (اعم از احساسات، افکار و اتفاقاتی که برایتان رخ داده یا کارهایی که انجام داده اید) می شنود بدون آنکه شما را قضاوت کند و تلاش می کند به شما در جهت اهداف مشترک تعیین شده کمک کند. پس به سادگی می توانید با او درباره درونی ترین احساسات و افکار خود صحبت کنید بدون آنکه نگران قضاوت شدن از طرف او باشید.
امیدواری فاکتور بسیار مهمی در بهبود و درمان مشکلات مراجعان است. درمانگر خوب به مراجع امید می دهد که می تواند بر مشکلات خود غلبه کند اما امید واهی و غیر منطقی نمی دهد و با توجه به نوع مشکل، توانایی مراجع و مهارت خویش، به بهبودی او خوشبین و امیدوار است.
امید، یک محرک بسیار قوی می باشد. یک مشاور خوب، میان امیدواری و واقع بیینی تعادل ایجاد می کند، اهداف واقع بینانه ای تنظیم می کند که مشارکت مراجع را داشته باشد و چشم انداز خوش بینانه و امیدوارکننده ای را القا می کند.
یکی از مهمترین ویژگی های یک روانشناس کارآمد این است که با همکاری مراجع خود اهداف درمانی مشخصی را تعیین و برای دستیابی به آن ها تلاش کند. به عبارت دیگر، شما می دانید که قرار است در جلسات مشاوره چه هدف هایی دنبال شوند.
شاید شما فراموش کنید در طول جلسات روند پیشرفت خود را بررسی کنید اما درمانگر باید گاهی پیشرفت شما را چک کند و ببیند آیا بر اساس اهداف درمانی تعیین شده حرکت می کنید؟ انجام این کار کمک می کند تا سرعت پیشرفت در جلسات بیشتر شود و در صورت نیاز روش های درمانی مورد اصلاح و بازبینی قرار گیرد.
یک روانشناس خوب به شما توصیه مستقیم نمی کند و تلاش می کند توانایی حل مسأله را آموزش دهد تا خودتان بتوانید مشکلتان را حل کنید. او با همکاری شما مشکل مطرح شده را تحلیل و به شما کمک می کند که بهترین انتخاب را داشته باشید اما به جای شما انتخاب نمی کند. این ضرب المثل قدیمی در جلسات مشاوره کاربرد زیادی دارد: روانشناس خوب کسی است که به شما ماهیگیری یاد بدهد نه ماهی!
مراجعان دوست دارند بدانند دلیل اختلال و مشکلاتشان چیست. روانشناس کارآمد، توصیف ساده و قابل درکی به مراجع خود درباره علل مشکل و نشانه های ایجاد شده می دهد زیرا مراجع نباید در جلسات درمان احساس سردرگمی و ناآگاهی داشته باشد و نداند چه اتفاقی در جلسه رخ می دهد.
روانشناس باید به مراجع با هر اعتقاد و باور و از هر فرهنگ و قومیتی که باشد احترام بگذارد و او و باورهایش را زیر سؤال نبرد. آداب و رسوم و باورهای مراجع باید برای روانشناس قابل احترام باشد. مگر آنکه این باورها یا آداب و رسوم بر زندگی و عملکرد مراجع تأثیر منفی داشته باشد و نیاز باشد در جلسات درمانی به آنها پرداخته شود.
انجمن روانشناسی آمریکا (APA) توصیه می کند که درمانگران به تفاوت ها، باورها و نگرش های فرهنگی احترام بگذارند و درمان منطبق با فرهنگ و ارزش هر فرد، ارائه دهند.
روانشناس خوب می داند که جلسه درمان متعلق به مراجع است و امور خود را وارد جلسه درمان نمی کند. او از واکنش های خود به مشکلات مراجع آگاه است و می تواند احساسات و افکار خود را در جلسه درمان مدیریت کند. اگر متوجه شدید که درمانگر به جای تمرکز بر مسائل شما بیشتر درباره مسائل خودش در جلسه درمان صحبت می کند و به آنها می پردازد مشخص است که نتوانسته افکار و احساسات خود را مدیریت کند. درمانگری که در جلسه درمان از کوره در می رود مطمئنا نمی تواند در حل مشکل تان به شما کمکی کند.
علم روانشناسی مانند سایر علوم هر روز شاهد پیشرفت های جدیدی است به همین دلیل هر روانشناسی باید خود را ملزم به مطالعه و آموزش پیوسته برای ارتقای توانایی ها و مهارت های خود کند. پس باید به توانایی های افرادی که خود را عالم و همه چیزدان می پندارند شک کرد. متاسفانه روانشناسان زیادی را می شناسم که حتی یک جلد کتاب هم در طول سال مطالعه نمی کنند یا سال هاست که در هیچ دوره آموزشی جدیدی شرکت نکرده اند.
هیچ روانشناسی نیست که بر همه شاخه ها و اختلالات روانشناسی تسلط داشته باشد. برخی از درمانگران روانشناس کودک هستند، برخی بیشتر در حوزه خانواده و برخی در حوزه مشکلات فردی تخصص دارند و هر روانشناسی بر رویکردهای درمانی مشخصی تسلط دارد. روانشناسی که همه نوع مراجعی از کودک تا بزرگسال را می پذیرد باید بر توانایی های او شک کرد.
مشاهده اطلاعات