دکتر روانشناس خوب - مشاوره روانشناسی آنلاین، مشاوره روانشناسی کودک، مشاوره اردواج و خانواده، مرکز مشاوره کودک و نوجوان، مشاوره تلفنی ازدواج و خانواده، دکتر روانشناس خوب
در مرکز درمان بیش فعالی، چگونه تشخیص داده می شود که کودکی دارای بیش فعالی هست یا خیر؟ بیش فعالی یا ADHD نوعی اختلال عصبی رشدی است که با بی توجهی مداوم و / یا بیش فعالی – تحریک پذیری همراه است که در رشد یا عملکرد کودک مشکلاتی ایجاد می کند، این رفتارها در دو یا چند موقعیت (به عنوان مثال خانه و مدرسه) باید وجود داشته باشند و قبل از 12 سالگی باید مشاهده شوند. اینها نشانه های اولیه اختلال بیش فعالی و نقص توجه می باشد. ADHD در کودکان مختلف می تواند خودش را متفاوت به نشان دهد. در حالت عادی کودکان بیش فعال بسیار پرتحرک هستند. اما گاهی، کودک ممکن است فقط “عدم توجه” داشته باشد و نتواند دستورالعمل های ساده را به خاطر بسپارد. کودکان بیش فعال معمولا مشکلات زیر را دارند:
اگر فکر می کنید فرزند شما برخی از این علائم را دارد، بهتر است یک تشخیص و ارزیابی درست از دکتر روانشناسی و متخصص درمان بیش فعالی دریافت کنید، زیرا درمان در سال های اولیه بسیار آسان تر خواهد بود.
بسیاری از والدین این سوال را متخصص درمان بیش فعالی می پرسند. اگرچه ADHD نسبتاً شایع است، اما بسیاری از علائم کودکان از نظر رشدی عادی است. برای مثال کدام کودک 6 ساله را دیده اید که ساکت بنشینید!؟
کودکانی که واجد شرایط تشخیص بیش فعالی هستند حداقل در دو موقعیت علائم عدم توجه و بیش فعالی را نشان می دهند. به عنوان مثال، کودکی که بیش فعالی ندارد ممکن است در مدرسه مشکل توجه داشته باشد اما می تواند به طور عادی با خانواده و دوستان، در فروشگاه و سایر موقعیت ها توجه خود را متمرکز کند. در این حالت، کودک ممکن است ناتوانی یادگیری یا مسئله دیگری داشته باشد که بر عملکرد تحصیلی او تأثیر بگذارد.
پرانرژی بودن کودکان هم، تشخیص بیش فعالی را برای بیشتر متخصصان و مراکز درمان بیش فعالی سخت کرده است (هارولد و همکاران، 2015)، به همین دلیل والدین باید از یک روانشناس دارای مجوز و آموزش دیده، کمک بخواهند. تشخیص نادرست می تواند منجر به عواقب بدی برای کودک شود.
دکتر روانشناس یا دکتر روانپزشک هر دو می توانند در امر تشخیص اختلال بیش فعالی و نقص توجه به شما کمک کنند. پس از مراجعه به مرکز درمان بیش فعالی، یک روانشناس باتجربه دامنه رفتارهای فرزند شما را بررسی می کند. متخصص بیش فعالی قادر خواهند بود تا دریابد كه آیا مشكلات فرزند شما ناشی از اختلال نقص توجه / بیش فعالی است یا اینكه ناشی از سایر مشکلات روانشناختی مانند مشکلات حسی یا اوتیسم است. ارزیابی در مرکز روانشناسی ذهن آرا شامل:
برای کودکان مبتلا به ADHD کمتر از 6 سال، آکادمی اطفال آمریکا (AAP) آموزش والدین در مدیریت رفتار را به عنوان اولین خط درمان، قبل از آزمایش دارو توصیه می کند.برای کودکان 6 سال و بالاتر، توصیه‌ها شامل دارودرمانی و رفتار درمانی با هم می‌شود – آموزش والدین در مدیریت رفتار برای کودکان تا 12 سال و انواع دیگر رفتار درمانی و آموزش برای نوجوانان. مدارس نیز می توانند بخشی از درمان باشند. توصیه های AAP همچنین شامل اضافه کردن مداخله رفتاری کلاس درس و پشتیبانی مدرسه است. درباره اینکه چگونه محیط مدرسه می تواند بخشی از درمان باشد بیشتر بیاموزید.برنامه‌های درمانی خوب شامل نظارت دقیق بر اینکه آیا درمان به رفتار کودک کمک می‌کند یا خیر، و همچنین ایجاد تغییرات در صورت لزوم در طول مسیر است.
برای کودکان خردسال مبتلا به ADHD، رفتار درمانی اولین قدم مهم قبل از مصرف دارو است زیرا:
آموزش والدین در زمینه مدیریت رفتار به والدین مهارت ها و راهکارهایی برای کمک به فرزندشان می دهد.نشان داده شده است که آموزش والدین در زمینه مدیریت رفتار و همچنین درمان دارویی برای ADHD در کودکان خردسال موثر است.کودکان خردسال نسبت به کودکان بزرگتر عوارض جانبی بیشتری از داروهای ADHD دارند.اثرات طولانی مدت داروهای ADHD بر کودکان خردسال به خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته است.کودکان و نوجوانان در سنین مدرسهبرای کودکان 6 سال و بالاتر، AAP ترکیب درمان دارویی با رفتار درمانی را توصیه می کند. چندین نوع رفتار درمانی موثر در نظر گرفته می شوند، از جمله:
آموزش والدین در مدیریت رفتار؛مداخلات رفتاری در کلاس درس؛مداخلات همتا که بر رفتار تمرکز دارند. وآموزش مهارت های سازمانی.این رویکردها اغلب اگر با هم استفاده شوند، بسته به نیازهای تک تک کودک و خانواده، مؤثرتر هستند. والدین، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، و مدرسه می توانند با هم برای ایجاد برنامه درمانی مناسب همکاری کنند.
درمان های بیش فعالی با توجه به نیاز کودک (شدت اختلال) متفاوت است. كودكان مبتلا به ADHD خفیف با حداقل مشکلات رفتاری یا رشدی معمولاً با رویكرد خانواده محور مورد درمان قرار می گیرند. كودكان مبتلا به بیش فعالی شدیدتر ممكن است از رویكردهای شناختی، خانواده محور و همچنین داروها بهره مند شوند.