دسته‌بندی نشده بهترین مرکز درمان اوتیسم در تهران، بهترین مرکز اوتیسم درخودماندگی اختلال رشدی شدیدی است که با ناهنجاری درکارکرد اجتماعی زبان، ارتباط، رفتارها و علایق غیر عادی مشخص می شود. این اختلال بر تمامی جنبه های تعامل فرد با دنیای اطراف تاثیر می گذارد، بخش های بسیاری از مغز را در بر می گیرد. علت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع تر از دختران است و بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت های ارتباطی تاثیر میگذارد و شروع آن قبل از ۳ سالگی است. نشانه های کودک اوتیستیک آسیب گسترده در روابط متقابل اجتماعی و مهارتهای ارتباطی و الگوهای قالبی در رفتار، علایق و فعالیت ها. نشانه هایی از حساسیت پایین در برابر احساسات سایرین. مشکلات شدید در برابر پردازش و ابراز هیجان ها. نابهنجاری های شدید از لحاظ برقراری ارتباط و استفاده از زبان که در اوایل زندگی ظاهر می شود و در حول زمان تداوم می یابد. ضعف در توجه به علایم، نشانه ها و اشاره. مشکل در ایجاد پیام و توجه به آن. ناتوانی در استفاده از اشارات نمیتوانند استفاده و ناتوانی در درک اشارات از جانب دیگران. تاخیر رشد زبان بدنی و درکی. (در مواردی این رشد به کل اتفاق نمی افتد.) شکل گیری زبان به صورت طوطی وار. مشکل در ایجاد جمله سازی. مشکلات شدید در درک معنای کلمات و ساختار جملات. مشکل در تشخیص فاعل و مفعول و جمله سازی. ضعف شدید در انعکاس واقعیت به شکل عینی. ضعف در استفاده کلمات ربطی. جمله سازی ربات مانند. توانایی پایین در درک کلمات انتزاعی نسبت به افراد عادی. ضعف احساسی در کاربرد اجتماعی کلمات. ادای لحن کلمات به صورت بسیار ضعیف است و در کلمات لحن کلام نیز دچار مشکل می شوند. دارو درمانی برای درمان نشانه های اوتیسم از چند دارو استفاده می شود. که بیشتر برای کنترل رفتارهای مشکل زا به کار می رود. داروهای آنتی سایکوتیک رایج ترین دارو برای درمان اوتیسم هستند. از جمله هالوپریدول و ریسپریدون. داروها از رفتارهای تکراری و کلیشه ای، انزوای اجتماعی و نیز از پرخاشگری و رفتارهای مشکل زا مثل بیش فعالی، اوقات تلخی های شدید، نوسانات خلقی می کاهند. با این حال برخی کودکان اوتیستیک به دارو واکنش مثبت نشان نمی دهند و نشانه های جانبی آنها عبارتند از بی حالی، سرگیجه، افزایش اشتها و وزن و حرمات پرشی و بی اراده دست ها و پاها. یک دارو به نام نالترکسون نیز نشان داده است که در کنترل بیش فعالی و رفتار خودزنی مفید واقع می شود. این دارو در 47 درصد کودکان میتلا به اختلالات طیف اوتیسم رفتارهای خود زنی را تا 50 درصد کم می کند. بعضی مطالعات، نشان داده اند ک این دارو تعامل و ارتباط اجتماعی را نیز اندکی افزایش می دهد. رفتاردرمانی اکثر برنامه های آموزش رفتار تلاش می کنند مهارت های خودیاری اجتماعی و ارتباطی بوجود آورند. زیرا در غیر اینصورت افراد اوتیستیک همیشه محتاج به دیگران خواهند بود و به مراقبت در تمام طول عمر نیاز خواهند داشت. اکثر آموزش های رفتاری بر اصول شرطی سازی استوار است و درمانگران سعی می کنند مهارت های رفتاری اولیه مثل توجه، توالت رفتن، رفتارهای خودیاری، پیش قدم شدن در تعاملات اجتماعی با همسالان و بزرگسالان و بازی کردن را در کودکان تقویت کنند. از این روش برای کاهش فراوانی رفتارهای مختل کننده و نامناسب مثل اوقات تلخی های بهانه گیرانه، خودزنی و رفتارهای تکراری و واکنش های پرخاشگرانه نیز می توان استفاده کرد. به منظور تکمیل اصول اولیه شرطی سازی و برای تقویت رفتارهای مورد نظر درمانگران از روش مدلینگ یا یادگیری مشاهده ای استفاده می کنند. در این روش درمانگر رفتار مورد نظر را انجام می دهد و بعد از درمانجو می خواهد تا آنها تقلید و تکرار کند. این روش برای آموزش زبان اشاره به کودکان اوتیستیک مفید است. اکثر روش های آموزشی وقت گیر و تکراری هستند و به سرمایه گذاری و صرف انرژی بسیار زیاد از سوی درمانگران نیاز دارد. برای کمک به این کار، به خود والدین آموزش می دهند که روش های آموزش رفتار را در خانه به کار برند. این کار چند فایده دارد. اولا، کودک اوتیستیک یاد می گیرد رفتارهای صحیح را در محیطی یاد بگیرد که احتمال استفاده از آنها در آن محیط بیشتر است. ثانیا، وقت آزاد درمانگر بیشتر می شود و ثالثا، این کار باعث می شود که درمان در سطوح متفاوتی انجام شود که در نتیجه آن تعداد کسانی که از درمان حرفه ای درمانگران استفاده می کنند. افزایش پیدا می کند. حتی برخی از روانشناسان اعتقاد دارند که والدین می توانند از متخصصان بالینی مفیدتر باشند. این مطالعات نشان داده است که 25 تا 30 ساعت فعالیت آموزشی والدین با 200 ساعت فعالیت متخصصین در محیط بالینی برابر است. موسیقی درمانی موسیقی درمانی استفاده تجویز شده و سازمان یافته از موسیقی یا فعالیت های آن برای حالات ناسازگار زیر نظر پرسنل ۀموزش دیده برای کمک به مراجعین در رسیدن به اهداف درمانس است. این 5 جزء کلیدی باید رعایت شود که فعالیتی تحت عنوان موسیقی درمانی قرار گیرد. چرا از موسیقی در درمان کودکان اوتیستیک استفاده می شود؟ در حال حاضر موسیقی به عنوان یک روش انتخابی در درمان اختلالات طیف اوتیسم است. کودکان اوتیستیک به دلیل ارتباط بسیار محدود کلامی و رفتارهای غالبی و خودفرورفتگی ها به درمان های متعارف روانپزشکی به دشواری پاسخ می دهد. موسیقی با دنیای متنوع ریتم به عنوان یک روش نافذ و با ایجاد ارتباطات غیرکلامی ریتمیک و موسیقایی می تواند به خوبی با کودکان ارتباط برقرار و پاسخ های آنها را تحریک نماید. تاثیر موسقی بر ابعاد رفتاری کودکان اوتیستیک الف) موسیقی می تواند به کاهش یا حذف رفتارهای ایزوله کردن خود و کناره گیری اجتماعی این کودکان بی انجامد. موسیقی سرشار از عوامل ارتباطی است. کودک اوتیستیک در طی جلسات موسیقی درمانی ناگزیر به ارتباط با چند عامل می باشد: ارتباط با درمانگر ارتباط با همسالان ارتباط با خود ارتباط با ابزار ارتباط با موسیقی ب) موسیقی درمانی منجر به توسعه روابط کلامی و رشد گفتار در کودک اوتیستیک می شود. ج) موسیقی درمانی در کاهش اختلالات حسی و ادراکی کودکان اوتیستیک موثر است. د) تاثیر موسقی درمانی در حذف رفتارهای کلیشه ای کودک درمان با رژیم غذایی و سایر مداخلات والدین کودکان اوتیستیک همیشه به دنبال درمان های جدید برای این کودکان می باشند. برخی درمان ها به وسیله درمانگران شناخته شده است و استفاده برخی توسط والدین گسترش یافته است. اما هنوز درمان قطعی برای این کودکان ثابت نشده است. ممکن است یک راهکار درمانی برای یک کودک مفید و موثر باشد ولی برای دیگری عوارض جدی داشته باشد. یکی از درمان هایی که بسیاری از والدین به کار می برند استفاده از رژیم غذایی فاقد گلوتن و کازئین می باشد. گلوتن بیشتر در دانه های غلات مثل گندم، ذرت و جو یافت می شود. کازئین پروتئین اصلی شیر است. از آنجایی که این مورد در بیشتر غذایی که استفاده می کنید وجود دارد، رعایت این مورد برای خانواده کار مشکلی است. یک مکمل غذایی که والدین فکر می کنند برای کودکان مفید است ویتامین b6 است که به همراه منیزیم داده می شود. نتیجه این درمان ها متفاوت گزارش شده است. برخی کودکان به آن پاسخ مثبت و برخی منفی و برخی نیز هیچ پیشرفتی نشان ندادند. دی متیل گلیسین و تری متیل گلیسین توسط خانواده در درمان این کودکان استفاده می شود. سکرتین: این دارو برای اولین بار در سال 1902 کشف شد و در سال 1962 به عنوان ابزار تشخیصی برای بیماری های پانکراس مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1996 برای اولین بار در درمان اختلالات گوارش کودکان اوتیستیک توسط کارولی هوارت و همکارانش در دانشگاه مریلند و به صورت وریدی به مدت 5 هفته به کار رفت. تزریق نه تنها موجب تغییرات میزان سروتونین خون، طبیعی شدن حرکات روده ای، کاهش سطح قارچ ها و باکتری های روده ای در این کودکان شد، بلکه بهبود آشکاری در رفتار کودکان اوتیستیک مثل تماس چشمی، توجه، هشیاری و رشد زبان بیانی نیز حاصل شد. تغییرات دیگری نیز نظیر افزایش توجه کودک به محیط، کاهش قشقرق، خواب بهتر و کنترل ادرار ایجاد شدو اما این نتایج در مطالعات بعدی تایید نشده است و در حقیقت سکرتین در درمان اوتیسم جایی ندارد. یکپارچی حسی کودکان و بزرگسالان اوتیستیک مانند سایر ناتوانی های رشدی صاحب بدعملکردی های سیستم حسی هستند. آنها ممکن است نسبت به محرک های محیطی در حوزه دیداری، شنیداری، لمسی و نظیر آن واکنش حسی ضعیف یا افراطی نشان دهند. بد عملکردی سیستم حسی می تواند زمینه ای برای تجلی رفتارهایی از قبیل چرخیدن، تکان دادن و برخی ناهنجاری های حرکتی در کودک را فراهم کند. آیرز بنیانگذار تئوری یکپارچگی حسی SI در سال 1972 میلادی یکپارچگی حسی را به عنوان توانایی سازمان دهی اطلاعات و دریافت های حسی جهت استفاده، تعریف و بعدها به تفصیل بیشتری به آن پرداخت. یکپارچگی حسی از دیدگاه آیرز یک فرایند عصب شناختی است که در طی این فرایند دریافت های حسی از محیط را تفسیر نموده و برای استفاده هرچه بیشتر آنها را متحد و یکپارچه می سازد. هرگاه این فرایند که وظیفه آن انتخب، مقایسه و تفسیر درون دادهای حسی و یکپارچه نمودن آنها به منظور تطابق بیشتر با محیط می باشد دچار مشکل گردد، فرد برای تقاضاها و فرمان های محیطی پاسخ ها و واکنش های انطباقی مناسب را نخواهد توانست ارائه دهد. ماساژ تراپی برای کودکان اوتیستیک با اهداف زیر صورت می گیرد: ایجاد آرامش افزایش توجه و تمرکز کمک به تولید گفتار هدفمند اکولولیا کاهش آواز سازی های بی هدف و جیغ و داد تقویت حرکات در اندام های گوناکون در ماساژ تراپی مواضع زیر دوبار در روز ماساژ داده شود: ماساژ صورت شامل ماساژ بین دو ابرو گونه ها زیرچانه پشت گردن پیشانی پشت گوش ها گودی گردن در دو طرف کنار سوراخ های بینی در دو طرف زیرچانه و عضله چانه لمس فشاری به سه صورت انجام می شود: کودک را دمر می خوابانیم و دوطرف ستون مهره های کودک را با دو انگشت اشاره و میانی با کمی فشار لمس می کنیم. مدت تمرین سه الی 5 دقیقه و دوبار در روز این تمرین خاصیت آرامبخش و خواب آور نیز دارد. لمس فشار دورانی این را روی تمام پشت کودک به مدت 8 دقیقه؛ کف دست ها و پاها را دوبار در روز انجام می دهیم. لمس سویی با نوک انگشت نشانه به صورت بسیار سطحی با پوست کودک تماس برقرار می کنیم. این لمس می تواند در جهت رشد موها از بالا به پایین باشد. این لمس را می توان در جهت مخالف نیز انجام داد. خارش با نوک ناخن، به گونه ای که پوست کودک اسیب نبیند، به صورت آرام و یا سریع پوست کودک تحریک می شود. دق کردن با نوک انگشت روی پوست کودک به صورت آرام می زنیم. در برخی کودکان ممکن است اسن حرکت موجب خواب آلودگی و در برخی برانگیزاننده باشد. سیستم تعادلی شامل ساختمان های گوش داخلی است. سیستم وستیبولار، حرکات و تغییر وضعیت سر را مشخص می کند. برای مثال این سیستم مشخص می کند که سرفرد به راست چرخیده است. بدعملکردی ها در این سیستم به دو شکل وجود دارد. الف) برخی از کودکان نسبت به تحریکات وستیبولار حساسیت بیش از اندازه داشته و واکنش های افراطی نسبت به حرکات معمولی نشان می دهند. این کودکان در بالا رفتن و پایین آمدن از پله ها و ارتفاعات، چهاردست و پا راه رفتن و عادی مشکل دارند و به عبارتی دست و پا چلفتی به نظر می رسند. ب) برخی دیگر از این کودکان نیاز به تحریکات شدید سیستم وستیبولار دارند و حرکاتی نظیر پریدن از ارتفاع و یا چرخیدن را به دلیل کند بودن سیستم وستیبولار نشان می دهند. سیستم حس عمقی حس عمقی شامل عضلات، تاندول ها و مفاصل است که برای فرد آگاهی نیمه هشیارانه از وضعیت بدن رات فراهم می کند. هنگامی که حس عمقی به طرز کارآمد عمل کند و به صورت اتوماتیک وضعیت خودش را با موقعیت های متفاوت تطبیق می دهد. برای مثال، سیستم حس عمقی به ما این امکان را می دهد که به شکلی مناسب روی یک صندلی بنشینیم و یا به آرامی قدم برداریم. و از حرکات ظریف دست جهت نوشتن و یا باز و بسته کردن دکمه استفاده کنیم. بدعملکردی های سیستم عمقی به صورت دست و پا چلفتی بودن، افتادن، سقوط از ارتفاع، فقدان آگاهی از وضعیت بدن، دادن وضعیت عجیب و غریب به بدن و اشکال در انجام حرکات ظریف دست آشکار خواهد شد. از طرف دیگر حس عمقی در برنامه ریزی حرکتی دخالت دارد. Pet therapy حیوان درمانی درمان با کمک حیوانات، سبب رشد مهارت های ارتباطی، اجتماعی، روابط متقابل، عاطفی و کاهش رفتارهای کلیشه ای و تکراری این کودکان می شود. تحقیقی که در سال 2016 در لینکلن انگلیس انجام شد، نشان داد که داشتن سگ خانگی سبب کاهش استرس و بهبود عملکرد در کودکان اوتیستیک و خانواده هایشان دارد. یک مطالعه جدید نشان داده است که داشتن یک سگ یا گربه یا خرگوش در خانه می تواند به بچه هایی که بیماری اوتیسم دارند، کمک کند تا مهارت های اجتماعی بهتری داشته باشند. بچه های مبتلا به این بیماری معمولا با همسالان خود رابطه برقرار نمی کنند، ولی اگر یک حیوان دست آموز در خانه باشد که این بچه ها با آن ارتباط داشته باشند، توانایی آنها در برقراری رابطه با بچه های دیگر هم بیشتر می شود. اوتیسم بیماری است که در آن کودک کم حرف و گوشه گیر شده و توانایی ارتباط کلامی و غیرکلامی با دیگران در وی کم است. این مطالعه برروی 70 خانواده که در آنها بچه های مبتلا به اوتیسم با سن 8-18 سال وجود داشته است انجام شده است. تقریبا 70 درصد این خانواده ها سگ و 50 درصد آنها گربه داشته اند و بعضی دیگر هم حیوانات دیگری، مانند پرنده، ماهی یا خرگوش داشته اند. مطالعه نشان داد که زندگی این بچه ها با سگ ها می تواند توانایی های ارتباط اجتماعی آنها را بیشتر کند و هرچه مدت بودن با حیوانات بیشتر بوده است این مهارت هم افزایش بیشتری پیدا کرده است. همین مطالعه نشان می دهد که با سگ های با جثه کوچکتر ارتباط قوی تر بوده است. مطالعه همین تاثیر را برای دیگر حیوانات دست آموز خانگی هم نشان داد. امتیاز دهید.